Co dała smakoszom Ameryka?

Tłuste, niezdrowe, przemysłowo przetworzone jedzenie serwowane w ilościach przerastających nasze najśmielsze oczekiwania – to najczęstsze skojarzenia z amerykańską kuchnią. Trudno z tym wizerunkiem polemizować, skoro sami Amerykanie chętnie chwalą się tym, że ich jedzenie zawsze występuje w wersji XXL. Czy na pewno w kraju tak różnorodnym nie ma niczego godnego pochwały? Co dała smakoszom Ameryka?

Barbecue

Dla miłośnika barbecue ribs nie ma nic gorszego niż europejska wersja grillowanych żeberek. Żeberka zamarynowane w rozmaitych sosach, wolno pieczone na ogniu i jednocześnie wędzone orzechowym drzewem zupełnie nie przypominają pieczonych na chybcika, zwykle suchawych kawałków mięsa z europejskiego otwartego grilla. Barbecue to nie jest sezonowa rozrywka dla miłośników piwa i spotkań na świeżym powietrzu. To całoroczny rytuał, do którego podchodzi się z największą powagą, dążąc do perfekcji w dobieraniu odpowiedniej temperatury do konkretnych kawałków mięsa.

Chleb na zakwasie

Oczywiście, że porządny chleb na zakwasie to nic nowego. Nasze babki i prababki potrafiły piec go z zamkniętymi oczami. Fermentowanie ziaren to niezwykle stara tradycja kulinarna, która została w dużej mierze wyparta przez masową produkcję pieczywa drożdżowego. Dzięki Tartine Bakery, piekarni z San Francisco, cały świat przypomniał sobie, że pieczenie prawdziwego chleba jest sztuką. To właśnie tam pieczołowicie opracowywano kolejne receptury na chleby ze sprężystym miąższem i chrupiącą, delikatnie pękniętą skórką. Tam karmiono zakwasy pszenne i żytnie. I w ten sposób w wielu krajach, w których zniknęła tradycja pieczenia chleba w domu, dziś znowu powraca.

Masło orzechowe

Produkcja orzeszków ziemnych w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się z końcem XIX w. Fistaszki miały być pokarmem dla najuboższych. Ich głównym propagatorem był były niewolnik George Washington Carver, który w orzeszkach ziemnych widział szansę na ograniczenie głodu wśród mieszkańców Południa. Na początku XX w. spożywanie fistaszków i masła orzechowego było wyznacznikiem pochodzenia rasowego. Zmieniło się to podczas wielkiego kryzysu. Dzisiaj masło orzechowe regularnie kupuje 75 proc. Amerykanów. Nam też trudno wyobrazić sobie kuchnię bez tego składnika.

Thomas Keller

Thomas Keller to wybitny szef kuchni, mistrz sosu hollandaise i francuskich technik kulinarnych. Jako jedyny Amerykanin zdobył trzy gwiazdki Michelin w dwóch restauracjach w ciągu jednego roku. Jest jednym z pionierów filozofii „od gospodarza do stołu”, która zakłada, że restauracja korzysta tylko z produktów od zaufanych dostawców. Dzięki niemu dzisiaj wydaje się to oczywistością w wielu dobrych restauracjach. Kellerowi zawdzięczamy odkrycie niezwykłego talentu Renégo Redzepiego z kopenhaskiej Nomy czy Granta Achatza z chicagowskiej Alinea.

Bajgle

Dawno, dawno temu w pewnym polskim mieście można było kupić obwarzanki. Obwarzanki sprzedawali głównie Żydzi – prosto z koszyków rozstawionych na krakowskich chodnikach. Obwarzanek, obgotowany drożdżowy krążek, był przysmakiem sam w sobie.

Potem krakowscy Żydzi pojechali do Nowego Jorku. Próbowali sprzedawać obwarzanki Amerykanom. Ci jednak nie byli skłonni kupować zupełnie niepraktycznej bułki. Przecież ani to chleb, ani kajzerka. Co gorsza, nie można było z niej zrobić kanapki. Z czasem więc obwarzanek stawał się coraz obfitszy, a dziurka w środku coraz mniejsza. Technika wyrobu też się nieco zmieniła – długiego wałeczka ciasta nikt nie kręcił wokół własnej osi po to, żeby potem skleić jego końce. Procedurę uproszczono – piekarz palcem robił dziurkę w środku surowej pękatej bułeczki. Tak narodził się nowojorski bagle (od słowa bejgl). W ten sposób nasz rodzimy obwarzanek zyskał międzynarodową sławę i nawet w kraju nad Wisłą zaczęliśmy cieszyć się nieco zmienioną wersją klasycznego krakowskiego przysmaku.

*Ikona wpisu: fot. Robin Stickel. Źródło: pexels.com

Skoro tu jesteś...

...mamy do Ciebie małą prośbę. Żyjemy w dobie poważnych zagrożeń dla pluralizmu polskich mediów. W Kulturze Liberalnej jesteśmy przekonani, że każdy zasługuje na bezpłatny dostęp do najwyższej jakości dziennikarstwa

Każdy i każda z nas ma prawo do dobrych mediów. Warto na nie wydać nawet drobną kwotę. Nawet jeśli przeznaczysz na naszą działalność 10 złotych miesięcznie, to jeśli podobnie zrobią inni, wspólnie zapewnimy działanie portalowi, który broni wolności, praworządności i różnorodności.

Prosimy Cię, abyś tworzył lub tworzyła Kulturę Liberalną z nami. Dołącz do grona naszych Darczyńców!

Wesprzyj Kulturę Liberalną