Koniec roku to czas publikacji raportów przez liczne organizacje międzynarodowe, m.in. Bank Światowy czy Światową Organizację Zdrowia. Dziś – w dobie stałego narzekania na globalizację i kapitalizm oraz spekulacji na temat wybuchu III wojny światowej – dane, których dostarczają te organizacje, mogą szokować.
My, Europejczycy, żyjemy dziś na najlepszym z istniejących światów. Możemy cieszyć się wolnością i dobrobytem rzadko (o ile w ogóle) oglądanym w dziejach. Ani demokracja liberalna, ani stanowiący jej ideowy rdzeń pluralizm nie są jednak historyczną normą czy czymś w rodzaju punktu docelowego dziejów ludzkości.
Szpakowaty pan cierpliwie czyści zębatki, młoda dziewczyna pieczołowicie naprawia skraj cesarskiej szaty, grupa ludzi patyczkami do uszu zbiera kurz z wyhaftowanych znaków na parawanach. Skondensowana nuda, która zauroczyła miliony Chińczyków.
W najnowszym „Tygodniku Powszechnym” Dariusz Rosiak [1] na kilku stronach przedstawia zjawisko post-prawdy i jego przyczyny po to, by w ostatnich kilku akapitach stwierdzić, że polskiej polityki opisywany stan rzeczy nie dotyczy. Trudno o bardziej klarowną analizę zakończoną równie mylnym wnioskiem.
Czy naukowcy są dziś u progu odkrycia lekarstwa na śmierć? A jeśli faktycznie je odkryją, to czy powinniśmy z niego skorzystać?
Szanowni Państwo! Witamy w ciekawych czasach. Tych z chińskiego przysłowia, których życzy się na złość wrogowi. Na globalnej geopolitycznej szachownicy – o ile ta metafora kiedykolwiek dobrze oddawała realia polityki zagranicznej – panuje bałagan. Gdzie w 2017 r. pojawią się światowe punkty zapalne? I w jaką właściwie grę będziemy na tej szachownicy grać? To ostatnie […]
Stany Zjednoczone stają się proporcjonalnie mniej ważne dla reszty świata, która szybko się bogaci. Nadchodzą czasy, kiedy rola USA jako globalnego lidera i gwaranta bezpieczeństwa musi zostać uzupełniona przez działania innych krajów.
„Donald Trump postrzega stosunki międzynarodowe w kategoriach transakcji handlowych, nie w kategoriach sojuszy, a zwłaszcza sojuszy opartych na wartościach. To będzie miało ogromny wpływ na Europę”, mówi słynny bułgarski politolog.
„Reguły, na których opierał się dotychczasowy porządek, są łamane lub co najmniej naginane. Nasz świat za kilka lat może się bardzo różnić od tego, w którym dorastaliśmy”, mówi brytyjski dziennikarz.
Jak co roku między świętami Bożego Narodzenia a Sylwestrem publikujemy całkowicie subiektywne zestawienie niesłusznie zapomnianych książek. Wśród nich są utwory m.in. Agnety Pleijel, Tynianowa, Akutagawy, Forsytha i wielu innych mistrzów pióra, których warto odkryć na nowo.
W „Papryczce” Mabanckou świetnie bawi się słowem. Nieustannie nakłada na siebie pozornie skrajne emocje, żongluje grypserą, politycznym pustosłowiem i religijnymi frazami. I przenosi nas do „kraju lat dziecinnych”, czyli Konga Brazzaville przed półwieczem.
W mijającym roku liczba seriali na różnych platformach wciąż nie pozwalała na to, by choć zbliżyć się do ogarnięcia bogactwa tej oferty. Co więcej, w tym przypadku za ilością idzie też jakość proponowanych historii oraz sposobów ich opowiadania.
W ostatnim numerze „Kultury Liberalnej” AD 2016 prezentujemy pierwsze części subiektywnych list dziesięciu najlepszych wydawnictw muzycznych roku w dwóch kategoriach: gitarowej i elektronicznej. W następnym numerze uzupełnimy dzisiejsze zestawienia i zaprezentujemy ostatnie – dziesięciu wydawnictw klasycznych.
W ostatnim numerze „Kultury Liberalnej” AD 2016 prezentujemy pierwsze części subiektywnych list dziesięciu najlepszych wydawnictw muzycznych roku w dwóch kategoriach: gitarowej i elektronicznej. W następnym numerze uzupełnimy dzisiejsze zestawienia i zaprezentujemy ostatnie, dziesięciu wydawnictw klasycznych.
„Czarodziejski flet” Andrade, Kosky’ego i Barritta należy do najlepszych reżysersko spektakli, jakie grano w ostatnich latach na deskach Teatru Wielkiego-Opery Narodowej.