Z całym szacunkiem, jaki należy oddać postaciom tak zasłużonym w budowie III RP, jak Jerzy Owsiak czy dawni opozycjoniści, nie wolno szukać usprawiedliwień i biernie przysłuchiwać się seksistowskiej retoryce – a w szczególności tłumaczyć jej różnicami metrykalnymi, mówiąc, że taki to już tych panów urok.
Skąd ta niechęć partii Razem do wskazania lidera obozu? Nawet Podemos, która z pewnością chociaż częściowo zainspirowała Razem do budowy politycznego projektu, nie miała oporów, by wesprzeć swojego oczywistego przywódcę.
Nie widać rychłego zakończenia kryzysu w Zatoce Perskiej. Sytuację, która wymyka się spod kontroli Stanów Zjednoczonych i zaczyna zagrażać amerykańskim interesom w regionie, sprawnie rozgrywa Iran. I wygrywa.
Tragiczna historia śmiertelnie chorego chłopca. Kto miał rację w sprawie Charliego Garda?
Jeśli prezydent Nicolás Maduro się nie cofnie, Wenezueli grozi wojna domowa.
Thriller „Atomic Blonde” sam żartuje z własnej wtórności. Zadane przez jednego z bohaterów pytanie: „Sampling to kradzież czy dzieło sztuki?” świadczy o chwalebnej samoświadomości filmu – pozbawionego fabuły, ale pomysłowo mieszającego gatunkowe schematy.
Wspomnienia Lichaczowa obejmują trzy momenty rosyjskiej historii: rewolucję, życie w sołowieckim łagrze i oblężenie Leningradu. Ich głównym tematem nie jest jednak okrucieństwo komunizmu, lecz ludzkie losy – ślady rosyjskiej inteligencji.
„Duszan” opowiada o wakacjach sielskich, anielskich, spędzanych wśród przyrody, z dala od nudnych obowiązków. Debiut Antoniny Todorović to pean na cześć dzieciństwa i nieograniczanej schematami wyobraźni, a także lekcja mądrej obecności dorosłych w życiu dzieci.
Odświeżający składnik guacamole i tajskiej kuchni czy też natka pietruszki gorszego sortu, o mdłym aromacie mydła? Jak to dobrze, że są jeszcze ziarna kolendry, o które spierać się nie musimy.
Jubileuszowa, 20. edycja niemieckiego festiwalu nie przyniosła niespodzianek. Wypracowany format sprawdził się po raz kolejny i to dzięki jego przewidywalności tegoroczną edycję można zaliczyć do udanych.
Szanowni Państwo! „Doszły nas słuchy, że wybiera się do nas Ryszard Petru. Zapraszamy, ale na widownię, z notatnikiem, by zapisywać co mówią poznaniacy, bo to oni mają głos. Akcja ma wymiar obywatelski” – napisali na swojej facebookowej stronie organizatorzy poznańskich demonstracji przeciwko rzekomym reformom w wymiarze sprawiedliwości. Organizatorzy wielu manifestacji w całej Polsce konsekwentnie naciskali, […]
„Energię obywatelską partie zawsze starają się przejąć i skanalizować. Problem w tym, że są w Polsce partie znajdujące się w sytuacji niemal katastrofalnej”, mówi socjolog z University College w Londynie.
„Przed poniedziałkową manifestacją dostałem telefon od jednego z polityków opozycji, który postawił mi ultimatum: albo organizujemy manifestację razem z nimi pod partyjnym emblematem, albo oni zorganizują swoją manifestację w tym samym miejscu i czasie, zagłuszając naszą”, mówi organizator warszawskiego protestu „3xVeto – pod Pałacem Prezydenckim bez partyjnych liderów”.
„Język, który słyszymy z sal sejmowych, wykrzykiwanie jednych na drugich, jest już wyczerpany. Ja prywatnie jestem nim zmęczony i wydaje mi się, że większość innych uczestników poznańskiego «łańcucha światła» również”, mówi organizator protestów w Poznaniu.
„Spory dotyczące pokolenia KOR, czy późniejszej „wojny na górze”, z perspektywy pokolenia, które urodziło się i wychowało w III RP, są mniej istotne niż ocena tego, co działo się po transformacji. Myślę, że to jest coś, czego nie uświadomili sobie w pełni jeszcze tak zwani liderzy opozycji: że ich życiorysy są oceniane przez młodych ludzi z perspektywy ostatnich 10 lat, a nie 40. To jest znacząca różnica, bo prowadzi do dwóch zupełnie różnych wizji tej samej osoby”.