Arnold Schönberg „uwolnił” dźwięki skrępowane hierarchicznym systemem dur-moll. Z okazji 150. rocznicy urodzin kompozytora, program Berlińskich Filharmoników na 2024 rok to rozłożony w czasie festiwal Schönbergowski.
Spektakle operowe w reżyserii Harry’ego Kupfera wywołują wyjątkowe przeżycia teatralne. Są zaangażowane społeczno-politycznie i prezentują pogłębione psychologicznie portrety bohaterów. Kilkanaście z nich trwale i znacząco zmieniły świat teatru operowego.
Nie ma w tym granym bez przerwy spektaklu przerwy chwili zawahania czy zmęczenia materiału. Philipp Stölzl sprawił, że ani przez chwilę nie mamy wrażenia, że wszystkie zastosowane efekty specjalne zostały jedynie dla popisania się możliwościami realizatorskimi. Co więcej, dyrygent, Matthias Pintsche, dostarczył co najmniej tyle wciągających efektów muzycznych, co reżyser teatralnych. Jakaś wspaniała synergia wystąpiła w tym Wagnerze.
Niemcy zasługują na racjonalną krytykę pozbawioną zarówno antyniemieckiej fobii w wykonaniu PiS-u, jak i bezwarunkowego zachwytu ze strony opozycji. Bez tego nie ma mowy o partnerskich i poważnych relacjach Warszawy i Berlina. Zarówno hejterów, jak i żarliwych pochlebców trudno traktować poważnie.
Coś niedobrego się dzieje z politykami, gdy mają w Berlinie mówić o Zagładzie: ich wypowiedzi bywają haniebne. Pozostaje więc mieć nadzieję, że retoryczne odwołania do Zagłady w końcu się zbanalizują, przestaną szokować, a więc stracą swą atrakcyjność i przestaną być używane. Przestaną wprawdzie wówczas przestrzegać czy potępiać – ale przynajmniej nie będą znieważać pamięci.
Określenie „sezon ogórkowy” staje się coraz mniej aktualne w odniesieniu do życia kulturalnego w lecie, a to między innymi za sprawą wydarzeń muzycznych, takich jak festiwale czy tournée orkiestr, czasem mniej oczywistych i niepłynących z najbardziej rwącym nurtem.
Rok 2022 z pewnością zapisze się w annałach muzyki elektronicznej jako rok globalnego powrotu festiwali muzycznych. Czy postpandemiczne imprezy spełniły oczekiwania wygłodniałej publiki?
Zachęcamy do odsłuchania któregoś z licznych nagrań „Śpiewaków norymberskich”. Okoliczności przyrody sprzyjają, a z wizytą w Deutsche Oper warto zaczekać, aż nowa inscenizacja okrzepnie pod batutą Stenza lub aż produkcję przejmie nowy dyrygent.
Ostatnia premiera, którą berlińska Deutsche Oper przygotowała w roku 2021, domyka Wagnerowski „Pierścień Nibelunga” w nowej jubileuszowej produkcji nawiązującej do historii gmachu DOB i syntetyzującej różne tropy wagnerowskich interpretacji.
Polska miałaby dużo większy wpływ na funkcjonowanie Unii, gdyby rzeczywiście zaangażowała się w pracę nad jej agendą. To absolutnie nie oznacza, że miałaby zgadzać się na wszystko i przyjmować służalczą postawę wobec Niemiec. Niestety, obecnie rząd w Warszawie nie może być dla kogokolwiek partnerem, bo nie wykazuje żadnego konstruktywnego zaangażowania.
„Miał styl skondensowany, precyzyjny, do bólu analityczny, ale jednocześnie wciągający czytelnika w elokwentną narrację. Jego «Historia Polski w XX wieku» jest do dzisiaj najlepiej sprzedającą się za granicą książką naukową polskiego autora”, pisze Robert Traba o Włodzimierzu Borodzieju. We wrześniu ten jeden z najbardziej znanych polskich historyków obchodziłby swoje 65. urodziny.
Niedawny wywiad prezydenta RFN Steinmeiera, a także ponowne otwarcie sprawy sankcji wraz z wyborczym zwycięstwem Joe Bidena spowodowały, że o gazociągu Nord Stream 2 znów jest głośno. Jak ten projekt wpisuje się w historię europejskiego handlu gazem i czemu Niemcy wbrew wszystkiemu obstają przy jego dokończeniu?
„Zabójstwo Waltera Lübckego, a także prawicowy atak terrorystyczny na synagogę w Halle to fundamentalne wydarzenia w niemieckiej polityce ostatnich lat” – mówi warszawski korespondent „WELT” Philipp Fritz.
Po trzech miesiącach przerwy znów ruszył Berlin-Warszawa-Express. Kursujący aż cztery razy dziennie pociąg przed epidemią covid-19 był symbolem normalizacji stosunków polsko-niemieckich. Nigdy nie kursował tak często i tak szybko jak do marca 2020.
Śpiewaczki zwykły określać partię tytułową w „Turandot” jako „voice killer”. W rzeczy samej, niektóre głosy ta rola zrujnowała, ale inne wzbogaciła, zarówno w przenośni, jak i dosłownie!