Polska po PiS-ie będzie pacjentem na OIOM-ie, ze zniszczonymi organami wewnętrznymi, krwotokami i generalnie niestabilnością zagrażającą życiu. Tradycyjne podejście każące układać w mozole polityki resortowe jest ślepą uliczką. Jeśli nie zmodernizujemy państwa i jego polityki, jeśli nie zdołamy sięgnąć po rewolucję ustrojową, to przyszłość będzie nadal chaosem i niepewnością.
Rząd PiS-u w polityce klimatycznej i w budowaniu poczucia wspólnoty ma niemal zerowe dokonania. Dlatego państwo musi przede wszystkim przestać przeszkadzać w procesie, który na dobrą sprawę mogłyby skutecznie przeprowadzić samorządy wraz z Unią Europejską.
Chcecie mieć naukę i szkolnictwo wyższe na wielu poziomach scentralizowane, technokratycznie i zgoła dyktatorsko zarządzane? De facto wykluczające nonkonformizm, a zatem i wolność myślenia, negujące wartość sił rozproszonych, podporządkowujące „peryferia” państwowemu i globalnemu „centrum”? No to będziecie je mieli.
Szanowni Państwo! „Tak skutkuje choroba samej służby zdrowia” – w lutym 1989 r. komentował lektor „Polskiej Kroniki Filmowej” postępujące niedobory kadrowe, zamykane oddziały szpitali i niskie zarobki pielęgniarek. Gdy czytamy dzisiejszą prasę, można odnieść wrażenie, że od schyłku Polski Ludowej nic się nie zmieniło. Kolejki w służbie zdrowia wciąż rosną, lekarze i pielęgniarki wyjeżdżają z […]
Obecny projekt o sieci szpitali wynika z podejścia do sfery usług publicznych, które zwyciężyło w ministerstwie zdrowia: kontrolować, najlepiej ręcznie, centralizować i wyrugować prywatne, nawet jeśli nie działa dla zysku.