Zabawa, której planszą jest kawałek ziemi z wykopanymi dołkami lub deska z małymi wgłębieniami, a pionkami kamyczki, nasiona, nawet kulki z wielbłądzich odchodów, Europejczykowi może wydać się banalna i dziecinna, niczym zabawki oznaczone znakiem „do lat 6”. To tylko pozory!
„I nie dla nich dewolaje, i Paryże, i Szanghaje”. O sposobach na korzystanie w Rzeszowie ze zdobyczy społecznych III RP, długich weekendów, o blaskach i cieniach majówki na Podkarpaciu, pisze socjolożka i mieszkanka stolicy Podkarpacia Olga Kurek.
Majówkowe biesiadowanie przy grillu na łonie natury to wdzięczna forma rekreacji i wykorzystania czasu wolnego, jednakże ma ona „drugą twarz”. Skutki ucztowania w terenie, z powodu niskiej świadomości ekologicznej naszego społeczeństwa, a często też z powodu po prostu niskiej kultury osobistej wielu Polaków, powodują nieodwracalne szkody dla środowiska naturalnego.
Szanowni Państwo, tegoroczny kalendarz okazał się nie lada gratką dla amatorów długich weekendów. Bliskość Wielkanocy i świąt majowych pozwala – przy wzięciu ośmiu dni urlopu – spędzić aż 16 dni poza pracą! Bogaty to naród, co pozwala sobie na tak długie i błogie leniuchowanie… Nie zawsze tak było. U początków PRL ze świecą szukano chętnych […]
Długi weekend to jest jakaś potworność, ale najgorsze były święta. Budziły moje przerażenie, bo wszystko było zamknięte. Na miłość boską, nie wszyscy siedzą przez trzy dni z rodziną na wersalce przed telewizorem! Ja chcę żyć swoim trybem, a nagle ktoś mi to rozwala.
I ja, i wielu Polaków pamiętamy stare czasy. Nie było wolności, ale czas wolny był zorganizowany. Dbały o to zakłady pracy i organizacje młodzieżowe. Rady zakładowe organizowały wiele przyjemności wypełniających nam niemal każdą wolną chwilę.
„Jeszcze nie tak dawno większość polskiego społeczeństwa nie miała pojęcia nie tylko o urlopach, ale i o powszednim «czasie wolnym». Wstawano o świcie, kładziono się o zmierzchu, czas pomiędzy był pracą. Święto było świętowaniem. Siadano, oczywiście, na ławeczce przed domem, gadano – ale poczucia, że to czas wolny i w ten sposób wyodrębniony, nie było”, mówi historyk.
Dla większości z nas czas wolny jest oczywistym elementem grafiku. Często jednak zapominany, że pojęcie to zyskało na popularności stosunkowo niedawno, bo wraz z narodzinami społeczeństwa nowoczesnego. Wcześniej beztrosko leniuchować mogła jedynie elita. Pozorna demokratyzacja czasu wolnego to skutek oddzielenia czasu i miejsca pracy od czasu i miejsca życia osobistego. Dziś podział ten ulega rozmyciu, a czas wolny staje się jedną z iluzji nowoczesności.
Kiedy zaczęłam badania wśród polskich imigrantów w Chicago poświęcone czasowi wolnemu, często słyszałam od ludzi: „Czas wolny? W Ameryce nie mamy czasu wolnego!”. Wypowiedź ta zabarwiona bywała ironią, goryczą lub pewną dozą tonu pouczającego. To potwierdzenie znaczenia czasu wolnego jako papierka lakmusowego kulturowej specyfiki danego miejsca i tożsamości jednostki.