Opuszczone głowy, zgarbione plecy. Kilku mężczyzn z długimi brodami idzie w chasydzkim kondukcie pogrzebowym jednej z ofiar pogromu. To „Czarny sztandar” Samuela Hirszenberga. Obraz, który znalazł się na okładce najnowszej powieści Macieja Płazy.
„Ludzie przemieszczają się w każdym z możliwych kierunków: z prawicy na lewicę, z lewicy na prawicę, z centrum w stronę skrajności. Są zmęczeni stanem obecnym i chcą czegoś zupełnie innego”, mówi szef Europejskiej Rady Stosunków Międzynarodowych.
Rosja zagraża Europie, a nawet światu. To fakt. Ale w rozważaniach, jak do tego doszło, nie udało mi się trafić na wskazanie innego winnego niż zbrojący się Kreml.
Blisko trzydzieści lat po upadku komunizmu potrzeba uwolnienia się od historii jest nadal paląca. Umysły tkwiące w ciągłym poczuciu zagrożenia podległością to woda na młyn dla polityków i ekspertów. Polsce niczego dobrego to nie przynosi.
Bez wątpienia nie ma czegoś takiego jak czysta suwerenność, lecz pozbywanie się jej elementów też wiąże się z dużymi kosztami. Niektórzy są suwerenni w swoim życiu prywatnym, więc nie cenią sobie suwerenności innego – politycznego – rodzaju, ponieważ jej nie potrzebują. Nie widzą kosztów rezygnacji z suwerenności.
„Dominująca narracja po zakończeniu zimnej wojny mówiła, że każdy jest zwycięzcą. Żadne państwo czy społeczeństwo nie zostało pokonane – komunizm przegrał, ale został obalony przez rosyjskich obywateli. Teraz zaś znaleźliśmy się w dziwnym momencie, kiedy każdy czuje się jak przegrany”, mówi słynny bułgarski politolog.
Dziś z Fukuyamą nie zgadza się nawet on sam. Nie zmniejszy to jednak prawdopodobnie liczby cytowań jego najbardziej znanego dzieła: fałszywe proroctwa bywają bardziej pouczające od prawdziwych.
Szanowni Państwo, w „Podróżach z Herodotem” Ryszarda Kapuścińskiego jest taki ładny fragment, w którym reporter opowiada o swojej pierwszej wyprawie na Zachód – do Włoch, w drugiej połowie lat 50. Pierwsze co zrobił niejaki Mario, jego przewodnik i gospodarz, to zabrał Kapuścińskiego na zakupy – trzeba było autorowi „Imperium” sprawić inne ubrania aniżeli ciężki, dwurzędowy […]
„W Środkowo-Wschodniej Europie mamy dziś do czynienia z procesami, które na Zachodzie po raz pierwszy dały o sobie znać kilkanaście lat wcześniej. Ale stojące za nimi przyczyny są bardzo podobne”.
Kraje Europy Środkowo-Wschodniej uznane zostały za zacofane bastiony rasistowskiego nacjonalizmu, podczas gdy kraje najbogatsze świecą przykładem dobrego serduszka. Zgoda na takie medialne widowiska świadczy o braku krytycznego nurtu wśród intelektualistów kształtujących opinię publiczną.
Jak europejskie spory na temat uchodźców wpływają na postrzeganie Polski wśród zwykłych obywateli „starej Unii”? Prezentujemy głos czytelnika z Belgii.
Szanowni Państwo, trwająca od kilku tygodni debata na temat tego, czy Polska powinna przyjąć uchodźców, toczyła się dotychczas na wielu poziomach: moralnym, ekonomicznym i politycznym. Wydaje się, że przynajmniej od czasu sejmowej dyskusji z 17 września należy do nich dodać jeszcze jedną płaszczyznę – public relations. Wzbudzające niechęć jednej i pochwały drugiej strony politycznej wojny […]
Od czasu rozszerzenia Unii Europejskiej w 2004 r. żaden polityczny konflikt nie szkodził wizerunkowi nowych członków UE tak jak obecny kryzys wokół przyjmowania i relokacji uchodźców.
Brak jasnej deklaracji rządu w sprawie przyjęcia uchodźców to decyzja najgorsza z możliwych – przejaw politycznego tchórzostwa, które pogarsza wizerunek Polski i osłabia jej pozycję w Europie. A Platformie Obywatelskiej w wyborach i tak nie pomoże.
Czule i karcąco o ciele, seksualności i odgrywaniu ról – „Portret kobiecy w odwróconej perspektywie” przedstawia wymiary kobiecości oczami współczesnych poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy.