W kolejnym odcinku „Widoku z K2” komentujemy bieżące wydarzenia krajowe i zagraniczne. Gościną odcinka jest Natalia Waloch, redaktorka „Wysokich Obcasów”, z którą rozmawiamy o ogromnej cenie wojny, jaką zapłaciły setki zgwałconych Ukrainek.
Nie pytajmy, dlaczego młode dziewczyny z biednych domów dawały się nabrać na szpan „Krystka” – jachty, wypasione fury i ekskluzywne lokale. Zapytajmy raczej, dlaczego przez tyle lat to nikomu nie przeszkadzało, skoro wszyscy wiedzieli?
Książka Ostrowskiej, wbrew pierwszemu wrażeniu, nie jest reportażem historycznym. To rzetelne studium historyczne seksualnej pracy przymusowej kobiet w czasie wojny, które wymaga od czytelnika skupienia. Podobnie jak temat, który pomimo dekad, jakie minęły od końca wojny, nadal stanowi społeczne tabu – także wśród ocalonych.
Chciałbym napisać, że „Missoula” Jona Krakauera to książka ważna, szokująca, napisana dobrze i w słusznym celu, która zostawia czytelnika z sensownymi propozycjami walki z tym, z czym autor chce walczyć – społecznym przyzwoleniem gwałt. Niestety, nie wszystko jest takie proste.
Głośna również poza granicami samej Hiszpanii sprawa „La Manady” pokazała wyraźnie, jak bardzo społeczne postrzeganie tego, co jest, a co nie jest gwałtem, rozeszło się ze sztywnymi przepisami prawa oraz ich mało elastycznym interpretowaniem przez sądy.
Film McDonagha, zdobywca nagrody BAFTA, jest polityczną alegorią przedstawiającą mechanizmy zarządzania przemocą. Nawiązując do konwencji Południowego gotyku, ukazuje wzajemne powiązania bliskości, troski i przemocy.
Trudno opowiedzieć się przeciwko próbie walki ministra Zbigniewa Ziobry z przestępczością na tle seksualnym wobec nieletnich. Jest to kategoria przestępstw, która szczególnie silnie oddziałuje na wrażliwość społeczną. Jednak środki, którymi minister zamierza zapobiegać popełnianiu tego typu przestępstw, nie są ani zgodne z prawem, ani skuteczne.
Niekwestionowanym celem akcji #MeToo, który bez wątpienia udało się osiągnąć, było pokazanie solidarności ofiar molestowania i przemocy seksualnej. Jest to jednak solidarność w znaczeniu ekskluzywnym, która wyklucza zarówno mężczyzn, jak i część kobiet.
Ostra i histeryczna reakcja wielu mężczyzn na #MeToo, począwszy od prostego negowania, po wyśmiewanie, kpiny, bagatelizowanie i wreszcie atakowanie samych kobiet, wynika po prostu z nieumiejętności zrozumienia, że niektóre zachowania, które mężczyźni uważają za normalne i naturalne, normalne i naturalne nie są.
„Seks u ludzi, tak jak u małp, jest narzędziem dominacji. Nie służy wyłącznie zaspokojeniu potrzeby seksualnej, lecz również ustawieniu członków stada w hierarchii i to bez względu na płeć. Ale nawet jeśli zachowania dominacyjne są w jakiś sposób wpisane w biologię, to nie oznacza, że mamy zachowywać się jak zwierzęta”, mówi seksuolożka.
W końcu powinniśmy zacząć wierzyć ofiarom. To, że im nie wierzymy, że je obwiniamy, sprawia, że one przez lata boją się mówić o swoich doświadczeniach. Także najdrastyczniejsza przemoc, jak gwałt, często nie jest zgłaszana.
Peter Singer, australijski filozof oraz autor wydanej właśnie biografii „Ponad czasem. Mój dziad i tragedia żydowskiego Wiednia”, znany jest z kontrowersyjnych sądów. W rozmowie z „Kulturą Liberalną” opowiada o swoich poglądach na kryzys uchodźczy i etycznych wyzwaniach naszych czasów.
Ten rząd wprost, za pomocą bardzo jasnych komunikatów, pokazuje, co myśli o kobietach i naszym bezpieczeństwie. Co więcej, jest też przygotowany na nasz sprzeciw. A czy my jesteśmy gotowe się z tym pogodzić?
Na kulturę arabską czy arabsko-muzułmańską warto spojrzeć z dwóch różnych perspektyw – teoretycznej i praktycznej, co też wydaje się kluczem do jej tajemnic.
Przerażeni tym, co się wydarzyło w Kolonii, szukamy prostych, jednoznacznych odpowiedzi: usprawiedliwiamy sprawców po liberalnej czy lewicowej stronie, zdecydowanie krytykujemy islam i uchodźców po stronie prawicowej. Tymczasem na wydarzenia o takiej skali wpływ zawsze ma bardzo wiele czynników.