Mija setna rocznica śmierci pierwszego prezydenta Polski, zamordowanego w wyniku zamachu. Czy Gabriel Narutowicz musiał zginąć? Co doprowadziło do jego śmierci? O tym Jarosław Kuisz rozmawia z profesorem Maciejem Górnym.
Jak kolekcjonowanie zdjęć i poszukiwanie twarzy historii zamieniło się w zawód, a wizyty u starych endeków i socjalistów budowały rozumienie II RP. O swojej pasji i drodze do pisania historii opowiada w wywiadzie-rzece Andrzej Friszke, wybitny znawca dziejów Polski w XX wieku.
Dziedzictwo II Rzeczpospolitej, to nie tylko niepodległość i bujne życie obywatelskie. To także erozja praworządności, arbitralność w stosowaniu prawa, polityczna i instytucjonalna przemoc.
Czy nasz sentyment do II RP ma uzasadnione podstawy? O skrajnej biedzie i mafijnym państwie Józefa Piłsudskiego Jarosław Kuisz rozmawia z Jarosławem Górskim, autorem biografii Tadeusza Dołęgi-Mostowicza – pisarza, scenarzysty, dziennikarza, twórcy postaci Nikodema Dyzmy.
Rzewuski wytrąca nas z stanu tego błogiego zadowolenia. Przedstawia nie tylko ciemniejszą stronę życia Warszawy, ale także udowadnia, że była ona w o wiele większym stopniu codziennością, niż nam się wydaje. Szkoda tylko, że jego książka ma tyleż wad, co zalet.
Książka Metelskiej to wartka opowieść o losach „złotej damy polskiego sportu” i jej męża. A przy tym esej o pasji, trudnej wierności politycznym ideałom i samotności, której taka wierność może być przyczyną.
W folklorze żydowskim istnieje powiedzonko: „Co powinien robić Żyd, gdy historia wychodzi na ulicę? Wejść szybko do najbliższej bramy, by go nie stratowała”. Co miało zrobić słabe państwo w sytuacji ataku ze wszystkich stron? Nawet bramy do schowania się nie miało.
Dziś Armię Krajową i Delegaturę Rządu na Kraj często postrzega się jako strażników dawnego wspaniałego świata, którzy – gdyby tylko nie zostali w geopolitycznej rozgrywce skazani na klęskę – przywróciliby przedwojenne porządki. Tymczasem większość sił politycznych i agend podziemia opowiadało się za progresywną zmianą, której nieodłącznym elementem miała być demokracja, pluralizm poglądów i bezpieczeństwo socjalne.
Powstanie COP-u miało wzmocnić obronność II RP i zapewnić modernizacyjny skok całego kraju, wyrównując dramatyczne różnice regionalne i społeczne. Stanowił też świadectwo ducha epoki, w której ratunek po szoku Wielkiego Kryzysu przynieść miało Państwo i Plan.
Dwie fotografie z terenów Pewuki są jak awers i rewers II Rzeczpospolitej. W zbiorowej pamięci zachowaliśmy ten pierwszy obraz – schludny, elegancki i połyskujący blichtrem, uosobiony przez budowę Gdyni, modernistyczne drapacze chmur i świat tych, którzy sobie pożyli, z łatwością zapominając o drugiej stronie rzeczywistości – rzeszach ludzi, którzy pożyć nie mieli za co.
Trudno zrozumieć losy Niepodległej bez uwzględnienia jej ekonomicznych wiraży, nadziei odbudowy i kryzysu 1923 roku. Przed transformacją lat 90. przydarzyła się Polsce transformacja lat 20.
„Kaczyński chce cofnąć państwo do postaci, jaką miało 100 lat temu. Próbuje odtworzyć figurę Piłsudskiego, tylko że zamiast Kasztanki ma kota. Coś, co było poważne, godne wielkiego sporu, dzisiaj występuje w postaci groteskowej”, mówi Jacek Żakowski w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Wbrew popularnym mitom II Rzeczpospolita była krajem zawieszonym między modernizacją a głębokim zacofaniem. Kamil Kijek pokazuje, jak z otaczającą rzeczywistością i wyzwaniami nowoczesności radzili sobie młodzi polscy Żydzi.
Szanowni Państwo! Prezydent Andrzej Duda właśnie wystąpił do Sejmu z wnioskiem o zwołanie Zgromadzenia Narodowego w dniu 5 grudnia. Z okazji 150. rocznicy urodzin marszałka Józefa Piłsudskiego głowa państwa pragnie wygłosić przemówienie, które z pewnością ma znaczenie polityczne. Wyścig na wiązanie bieżącej polityki z patriotyzmem trwa. Do tej pory Prawo i Sprawiedliwość usiłowało za pomocą […]
Czytałem kiedyś tekst o organizowanych w szczytowym okresie rządów Gomułki obchodach pięćset pięćdziesiątej rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Trybuna z komunistycznymi oficjelami obwieszona była staropolskimi flagami z krzyżami i wizerunkami świętych, a my sami okazywaliśmy się potomkami rycerzy spod Grunwaldu.