Szanowni Państwo! Zabójstwo prezydenta Gabriela Narutowicza, którego setna rocznica przypada 16 grudnia tego roku, to ostatni etap spirali przemocy, jaka nakręcała się w polskim życiu publicznym od dnia jego wyboru. Jednak mechanizm nie był nowy. Właściwie powtórzono wypróbowaną wcześniej metodę – antysemicką propagandę, która nie miała nic wspólnego z rzeczywistością. Tym razem wyzwoliła ona społeczną […]
Setna rocznica śmierci Gabriela Narutowicza mogłaby być doskonałą okazją do namysłu nad tym, jaką wspólnotę chcemy budować – opartą o wykluczającą przemoc czy otwartą na potencjały różnorodności. Refleksję tę jednak wciąż utrudnia mit niewinności II RP i tamtej zbrodni jako odosobnionego ekscesu.
85 lat temu władze polskich uczelni zaczęły wprowadzać getta ławkowe – zinstytucjonalizowaną formę dyskryminacji studentów pochodzenia żydowskiego. 22–23 listopada 2022 roku na Uniwersytecie Warszawskim odbędzie się konferencja naukowa, a jednocześnie upamiętnienie tych wydarzeń, tak długo spychanych do nie-pamięci.
„Niech sobie nie myślą, że jesteśmy kolaborantami” to szeroki i wysycony różnymi barwami pejzaż wojennego Protektoratu Czech i Moraw. W rozmowie z autorem pytamy o postawy elit i społeczne lęki, konsekwencje antydemokratycznych resentymentów oraz o płynne granice między grą a zdradą.
Po szesnastu latach od publikacji „Śmierci w bunkrze”, w której wyjaśniał tajemniczą śmierć swojego ojca nazisty, Martin Pollack proponuje nam inne śledztwo. Kim była ciotka Pauline – spokojna, na wskroś przeciętna gospodyni, która zginęła z rąk Słoweńców? Opowieść Pollacka o jej życiu rozbija wszelkie utarte narracje polityczne i narodowe.
Szanowni państwo! Najpierw mówiono o dwóch tygodniach. Później o miesiącu. Za chwilę będziemy „świętować” dwa miesiące w izolacji. Wystawia to na ciężką próbę całe rodziny. I każdego z nas z osobna. Przypomnijmy fakty. Od 16 marca, w związku z epidemią koronawirusa, zamknięte pozostają wszystkie placówki edukacyjne – przedszkola, szkoły i uniwersytety. W zeszłym tygodniu rząd […]
Wcześniej rodzice mówili do dziecka: „Nie wychodź! Dokąd znowu idziesz?”. Teraz dorosłe dzieci mówią do rodziców: „Jesteś nieostrożna! Czyś ty zwariowała? Nie wolno tak robić!” – opowiada psychoterapeutka Zofia Milska-Wrzosińska.
Ostatnie miesiące przywróciły świadomości społecznej problem epidemii. W „Kulturze Liberalnej” publikujemy zapis rozmowy z dr Eweliną Szpak o tym, czym zdrowie i choroba były po wojnie dla mieszkańców polskiej wsi – i jak walczono wtedy z widmem zarazy.
We wrześniu 1938 roku w wyniku konferencji w Monachium z Czechosłowacji został kadłub, który miał nie przetrwać nawet roku. Piotr M. Majewski opisuje kulisy tego spektaklu jednocześnie rzetelnie i z wyczuciem suspensu – i sprawia, że tę tragedię przeżywa się wraz z jej ofiarami.
30 rocznica wyborów 4 czerwca to data, która nie tylko skłania do podsumowania przeszłości, ale również do spojrzenia na obecne wyzwania i problemy naszego państwa. Z tej okazji przedstawiamy najciekawsze teksty i wywiady „Kultury Liberalnej”, z ostatnich sześciu miesięcy, dotyczące kondycji III RP.
Wracamy z nową odsłoną „Spięcia”, wspólnego projektu pięciu redakcji o różnych profilach ideowych, od prawicy przez centrum do lewicy.
Jesteśmy najlepszymi kandydatami do przeniesienia Okrągłego Stołu i wydarzeń 1989 roku w obszar pamięci funkcjonalnej, tej, która decyduje o aktywnym utrwalaniu tożsamości i dostarcza rezerwuaru wartości dla postaw obywatelskich.
Od 1914 roku ciała imperialnych potęg coraz szybciej zaczęła trawić gorączka unarodowienia, doprowadzając w końcu do ich zgonu. O tej i innych przemianach tamtego czasu Iza Mrzygłód dyskutuje z Maciejem Górnym, współautorem „Naszej wojny”.
W 1945 roku Polacy nie wpadli w dziejową przepaść. Znaleźli się pod władzą radykalnej i zależnej od Moskwy mniejszości, ale dla milionów z nich nowy porządek oznaczał szansę poprawy losu. Nie było ani pełnego wyzwolenia, ani nowej okupacji – była nowa, inna Polska.
Dziś Armię Krajową i Delegaturę Rządu na Kraj często postrzega się jako strażników dawnego wspaniałego świata, którzy – gdyby tylko nie zostali w geopolitycznej rozgrywce skazani na klęskę – przywróciliby przedwojenne porządki. Tymczasem większość sił politycznych i agend podziemia opowiadało się za progresywną zmianą, której nieodłącznym elementem miała być demokracja, pluralizm poglądów i bezpieczeństwo socjalne.