Kosmopolityczna wyobraźnia Fukuyamy jest bezdomną i martwą wyobraźnią obywatela „stabilnych i ugruntowanych demokracji”, który znalazł się w niezwykłej sytuacji: nie jest zdolny wyobrazić sobie świata lepszego od liberalnej demokracji i kapitalizmu.
Gdy myślę „Zygmunt Bauman”, myślę o figurze tłumacza i jego zadaniu, które jest zadaniem nieustannego przekładu z języka polityki na język praktyki i indywidualnego doświadczenia, z języka nauki na język działania zbiorowego, z języka socjologii na język mediów.
Małgorzata Pakier Żydokomuna. Czekając na prawdziwą debatę… Żydzi często stawali się rewolucjonistami, socjalistami i bolszewikami, bo odkrywali w cierpieniu swego ludu cierpienia wszystkich wykluczonych. Jednak komunizm, mimo obietnic, wcale nie okazał się dla Żydów łaskawy. Paweł Śpiewak w „Żydokomunie” opowiada nam dwie historie jednocześnie. Z jednej strony wprowadza nas w genealogię antysemickiego mitu, pokazując jak […]
Łukasz Kowalczyk Zniewolone ciało. Wokół „Mapy i terytorium” Michela Houellebecqa W stadium pozytywnym (…) uznajemy za niemożliwe uzyskanie pojęć absolutnych; wyrzekamy się badania pochodzenia i przeznaczenia wszechświata oraz poznawania wewnętrznych zjawisk; usiłujemy natomiast wykrywać ich prawa, to znaczy ich stosunki, następstwa i podobieństwa, posługując się wyłącznie rozumowaniem i obserwacją. August Comte „Metoda pozytywna w 16 […]