Ta bazylika jest wyrazem i świadectwem polskich potrzeb duchowych, religijnych i estetycznych. To jest prawdziwa Polska. Łącznie ze straganami z dewocjonaliami produkcji chińskiej. Strzeliste wieże Lichenia, kler i murale patriotyczne wyrastają z naszego społeczeństwa.
Czytając recenzję „Wołynia” autorstwa Karoliny Wigury i Jarosława Kuisza, miałam wrażenie, że widzieliśmy dwa różne filmy.
Na ekrany polskich kin wszedł właśnie „Wołyń” Wojciecha Smarzowskiego. Reżyser mówi, że ma on służyć polsko-ukraińskiemu pojednaniu. To brzmi jak ponury żart.
Czy ze złem można zmierzyć się za pomocą filmu? Czy wolność artysty może kolidować z publicystycznym zaangażowaniem? Jakiego tematu zabrakło w polskich filmach po 1989 roku? Odpowiedzi na te pytania szuka Agnieszka Holland w rozmowie z Grzegorzem Brzozowskim.
O społecznej roli sztuki po 1989 r., radzeniu sobie z ograniczeniami narzucanymi przez polityków i mechanizmy rynkowe oraz o pożegnaniu artystów ze sztuką krytyczną na rzecz eskapizmu – z Andą Rottenberg rozmawia Grzegorz Brzozowski.
Poświęcona Zofii Rydet wystawa w Muzeum Sztuk Nowoczesnej w Warszawie przypomniała o artystce wyjątkowej, ogarniętej pasją rejestrowania świata, autorce monumentalnego projektu „Zapis socjologiczny”.
Ćwierć wieku po powstaniu disco polo jego popularność nie słabnie, a sentyment do lat 90. rośnie. Surrealistyczna wariacja Macieja Bochniaka na temat american dream w polskim wydaniu może zarówno oswoić ten napiętnowany „swojskością” fenomen, jak i utrudnić jego poważne traktowanie.
Steven Soderbergh swoim ostatnim filmem w spektakularny sposób żegna się z Hollywood i jednocześnie – odsłaniając kolejne warstwy historii genialnego Lee Liberace’a – mówi nam wiele o zgniłej moralności amerykańskiej fabryki snów.
Po wyjściu z filmu Macieja Pieprzycy mam w głowie natłok myśli. Nie, „Chce się żyć” niczego nie udaje, to nie jest żadne arcydzieło, jego twórcy nie wspinają się na piedestał, aby z jego wysokości serwować widzom prawdy objawione. Ale jest to film, który sprawia, że z podwójną siłą powraca pytanie, formułowane już przeze mnie w „Kulturze Liberalnej”, o decyzję szacownej komisji, która jako polskiego kandydata do Oscara zgłosiła „Wałęsę” Andrzeja Wajdy.
Do sprawy przyjdzie jeszcze wracać, gdy długo oczekiwany film Andrzeja Wajdy czwartego października trafi na ekrany kin w całej Polsce. Dziś zatem tylko kilka nie powiązanych ściśle ze sobą spostrzeżeń, narzucających się po ubiegłotygodniowym pokazie prasowym.
Z całkiem pokaźnej sterty tygodników, która czekała na mnie po powrocie z urlopu – rzuciłem się na nią łapczywie – przynajmniej jeśli idzie o tematy kulturalne niewiele ciekawego wyczytałem.
Podczas podróży przeważnie mało myślę o swoim mieście. Jasne, zawsze wracam tu z nieskrywaną radością, bo Kraków oznacza dla mnie więcej niż tylko miejsce zamieszkania. To raczej ten stary czas, który płynie tu inaczej, pozwalając na nieco osobny – lepiej rozumiany w całej bodaj Galicji – sposób bycia.
Jacek Wakar Bezwstydnica Rękami i nogami podpisuję się pod stwierdzeniem, że nie można żyć wyłącznie tak zwaną kulturą wysoką. Czasem Bolano, bo „2666” jest jak otwarta księga, ale czasem krwisty kryminał. Czasem wycieczki w stronę popu kończą się masakrą, jak w przypadku niejakiego Greya (przeczytałem tom pierwszy, tak sobie wyobrażam najgorszej klasy harlequiny), ale zazwyczaj […]
Anna Mazgal Abe Lincoln, chłopak z siekierą W świecie, w którym wszystko już było, wartością staje się łączenie elementów dobrze znanych, ale pozornie niekompatybilnych. To czy utworzą one nową, interesującą jakość, zależy jednak od tego, czy dobrze zostaną połączone. W produkcji o zniewalająco postmodernistycznym tytule „Abraham Lincoln: łowca wampirów” łączą się tak sobie. Lincoln, na […]
Szanowni Państwo, Czym jest kicz? Na pierwszy rzut oka odpowiedź wydaje się prosta. Kiczem jest jeleń na rykowisku, ogrodowe krasnale i fotografie z zachodami słońca. Kicz to sztuka przesłodzona, sentymentalna, łatwa, i co najważniejsze – skłaniająca widza lub czytelnika do rozczulania się nad własnymi emocjami. Wiedział o tym Milan Kundera, który kicz zdefiniował jako dyktaturę […]