[Widok z K2] Z poetkami o najlepszych wierszach pandemii
Karolina Wigura i Katarzyna Kasia o poezji w pandemii rozmawiają z poetką Krystyną Dąbrowską oraz Olgą Brzezińską, dyrektorką programową Festiwalu Miłosza.
Artykuły oznaczone tagiem:
"Krystyna Dąbrowska"
Między ulicą a świątynią [O poezji Krystyny Dąbrowskiej z okazji przyznania Nagrody im. Wisławy Szymborskiej]
Nie jestem namiętnym czytelnikiem współczesnej poezji, zwłaszcza tej powstałej w ciągu kilkunastu ostatnich lat. Zbyt mocno boję się oszustwa – sytuacji, w której metafora okazuje się zakamuflowanym sentymentalizmem, poetycki skrót myślową kalką, a językowy eksperyment – oderwanym od ludzkiego doświadczenia kalamburem.
„Białe Krzesła” i poszukiwanie innej codzienności. Nagroda Kościelskich dla Krystyny Dąbrowskiej
„«Białe krzesła» to książka niepozorna – pisał w opublikowanej w styczniu na stronie «Kultury Liberalnej» recenzji Adrian Sinkowski – oszczędna, wręcz ostrożna w słowach, niezbyt obszerna. Mimo to wydaje się poetycką książką roku, nikogo na siłę nie przekonuje do świata, który przedstawia Dąbrowska, ani nie przesuwa akcentów poza literaturę. Można by stwierdzić, że wiersze Dąbrowskiej […]
DĄBROWSKA: Pamięć i śnienie. O „Wierszach wybranych” Duo Duo
Krystyna Dąbrowska Pamięć i śnienie Pierwszy raz usłyszałam o nim przy okazji tegorocznego Festiwalu Miłosza w Krakowie, którego był gościem. Jednocześnie wydawnictwo Dialog opublikowało szczupły, dwujęzyczny wybór jego wierszy w tłumaczeniu Małgorzaty Religi. Dwadzieścia dwa liryki, zawarte w tej książce, plus garść angielskich przekładów dostępnych w internecie to wszystko, co udało mi się poznać z […]
SINKOWSKI [POEZJA]: Harmonia jest iluzją. O „Białych krzesłach” Krystyny Dąbrowskiej
Adrian Sinkowski Harmonia jest iluzją Trudno na początku roku uciec od podsumowań. Naturalnie opinie, które książki uznać za najlepsze, a które za najgorsze, należy wziąć w nawias, bo ocena dzieła jest w nich znikoma i zwykle są to po prostu rankingi popularności. Trudno odmówić im jednak waloru – uchodzą bowiem za punkt wyjścia do głębszej […]
DĄBROWSKA: Książka do czytania po ciemku. "Wiersze i proza 1954–2004" Tomasa Tranströmera
Krystyna Dąbrowska Książka do czytania po ciemku W chwili przyznania Tomasowi Tranströmerowi Nagrody Nobla był on w Polsce znany z kilku cienkich zbiorków poetyckich. Cztery jego wiersze w swoim tłumaczeniu zamieścił Czesław Miłosz w antologii „Wypisy z ksiąg użytecznych”. Ich obrazowość, intymny ton i trafność, w połączeniu z lapidarnością, tak zapadły mi w pamięć, że […]
DĄBROWSKA: Język agresji i język czułości. O ostatnim tomie poezji Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego
Krystyna Dąbrowska Język agresji i język czułości Polszczyzna Tkaczyszyna-Dyckiego, chociaż przyswojona, nigdy nie jest do końca oswojona. To właśnie dlatego jest on poetą zupełnie osobnym i niepodrabialnym. Gdybym miała określić, czym się różni nowy tomik Tkaczyszyna-Dyckiego od poprzednich, powiedziałabym, że jest to w większym stopniu książka o wygnaniu. Owszem, znajdziemy też w „Imieniu i znamieniu” […]
DĄBROWSKA: Introwertyk w kostnicy. Gottfried Benn „Nigdy samotniej i inne wiersze” (I)
Krystyna Dąbrowska Introwertyk w kostnicy Gottfried Benn ma w Niemczech rangę jednego z najważniejszych liryków pierwszej połowy XX wieku. Inspirował takich autorów jak Hans Magnus Enzensberger, który sam uznawany jest za klasyka. George Grosz, wybitny grafik i kompan Benna z czasów po I wojnie światowej, kiedy obaj odwiedzali te same berlińskie kawiarnie, w 1949 roku […]
CZYTANIE „KSIĘGI HIOBA”. 20 grudnia o godz. 19:00
Hiob jest prawdą. Bo prawdą jest niezrozumiałe ludzkie cierpienie i milczenie Boga. Prawdą jest też milczenie i bezradność człowieka. Bóg ukazuje się w tej Księdze jako stworzyciel, ale nie jako nauczyciel czy miłosierny Ojciec. Skazuje na cierpienie, ale nic z niego nie ujmuje. Jest władczy i potężny i doskonale odległy. Cierpienie Hioba towarzyszy ludzkiemu życiu, […]