Akcja „Depeche Mode” rozgrywa się w ciągu kilku czerwcowych dni 1993 roku. Jej bohaterowie to studenci, którzy trawią dni na piciu, paleniu i włóczeniu się bez celu. Pewnego dnia znika ich kolega. Jego poszukiwania rozpoczną serię dziwnych spotkań – od teoretyka „pochuizmu”, przez generalską córkę punkówę, po redaktora mitomana – i staną się kanwą opowieści o ukraińskiej kontrkulturze i pogrążonym w postsowieckim chaosie kraju.
Liberalizm traktuje o sytuacji człowieka w świecie, we wspólnocie i dotyczy organizacji politycznej państwa, a nie tylko gospodarki, do czego został sprowadzony w Polsce. Timothy Garton Ash próbuje unowocześnić liberalizm. Zintegrować elementy, które były krytykowane zarówno ze strony konserwatywnej, jak i lewicowej.
Szanowni Państwo! Pokolenie czterdziestolatków ze wszystkich pokoleń, które zastała transformacja ustrojowa i gospodarcza Polski, jest najmniej widzialne. Nie ma za sobą legendy walki o demokrację, czy choćby starań o stabilne życie w czasie trudnego PRL-u, jak jego rodzice. Dzieci transformacji, które w latach dziewięćdziesiątych chodziły do szkoły, nie wniosły do wolnej Polski wielkich zasług, nie […]
Moje pokolenie dostało w latach dziewięćdziesiątych „list z Hogwartu”. Weszłyśmy jako dzieci do świata, którego nie znałyśmy ani my, ani nasi rodzice. Cóż więc mogłyśmy zrobić? Oczywiście: uczyć się. Dźwigamy, jak Hermiona, torby wypełnione książkami, jednak nie doceniamy własnej pracy i zdolności, boimy się, że świat nas zdemaskuje.
„Zachowajmy walkę starszych pokoleń w muzeum odzyskanej niepodległości i odwróćmy się w stronę przyszłości z naszym własnym doświadczeniem. Innym, ale nie gorszym. Proponuję, abyśmy odważyli się mówić własnym głosem, a nie ciągle słuchać tego, co suflują nam dużo starsi koledzy” – mówi pisarka i felietonistka Anna Dziewit-Meller w rozmowie z Jarosławem Kuiszem.
Szanowni Państwo! A co, jeśli rok 1989 przestanie być rokiem definiującym współczesną Polskę? Politycy, budując swoją ofertę dla społeczeństwa, powinni brać pod uwagę pokolenie, dla którego przełomem był pierwszy McDonald’s w mieście, a nie obecność przedstawicieli dawnej demokratycznej opozycji w sejmie i rządzie. Sprawę komplikuje jednak fakt, że owi politycy własne kariery budowali w większości […]
Nagle słyszymy nową tonację, kogoś, kto chce uczciwie opowiedzieć o swoim doświadczeniu i wychodzi poza dominujące narracje, którymi steruje zawsze jakiś „-izm”, nacjonalizm, postkomunistyczny liberalizm, lewicowość. Dzięki temu dzieci transformacji mogą nieco inaczej dostrzegać jasne i ciemne strony historii, a także współczesnej rzeczywistości.
„Pamiętam, mam jakieś osiemnaście lat, stoję u mamy w pracy i wiem, że to miejsce zaraz upadnie. Że upada wszystko dookoła. Wiem o «dziurze Bauca», wiem, że jest bardzo źle, i myślę, że już zawsze tak będzie. Żyję osiemnaście lat i od samego początku zawsze jest źle, zawsze jest bezrobocie” – opowiada Piotr Witwicki, autor książki „Znikająca Polska”.
„W latach mojej wczesnej młodości w telewizjach, w gazetach mówiono: skończył się komunizm, trzeba zrobić reformy, wejść do NATO i do Unii Europejskiej, zbudować autostradę. Dzisiaj już doszliśmy tam, gdzie mieliśmy dojść, i jako społeczeństwo musimy w doroślejszy sposób zadać sobie pytanie, co dalej” – mówi filozof i pisarz, autor książki „Pamiętam”, Piotr Stankiewicz.
Pogodny, choć zmęczony Tadeusz Mazowiecki, a tuż za nim Henryk Woźniakowski. To zdjęcie wykonane podczas pamiętnej kampanii prezydenckiej z 1990 roku nadal wisi nad biurkiem dzisiejszego gościa. Czy gdyby wówczas wygrali, Polska byłaby innym, lepszym krajem? O 30 latach III RP Jarosław Kuisz rozmawia z Henrykiem Woźniakowskim, prezesem wydawnictwa Znak.
Cienka jak opłatek, a zarazem gorzka jak kromka czarnego chleba, debiutancka powieść Barbary Klickiej stawia opór: bywa niejednoznaczna i pełna emocji. A jednocześnie mocno trzyma się konkretu. Cóż może być bowiem bardziej konkretnego niż ludzkie ciało? Podatne na ból, spętane własnymi ograniczeniami i poddane społecznej tresurze.
Rok 1989 to bardzo ważna data, ale ziemia nie wyskoczyła wtedy z orbity, historia się nie skończyła, a komunizm nie zniknął z dnia na dzień. Musimy zrewidować nasze myślenie o przeszłości, zacząć traktować lata 90. jako okres nie mniej historyczny niż lata 80. i XVI wiek. To wszystko pozwoli nam lepiej zrozumieć, co zaszło przy Okrągłym Stole.
Szanowni Państwo! „Dobijamy do trzeciej dekady III Rzeczpospolitej. Zdarzyła nam się dziejowa niespodzianka – mamy pierwsze od 1795 roku pokolenie niepodległości”, pisze Jarosław Kuisz w swojej książce „Koniec pokoleń podległości”. To fakt, ale czy ten fakt znajduje jakiekolwiek odbicie w polskiej polityce? Niestety, wciąż dominują w niej spory rozpoczęte przez starsze pokolenia, w których przestaje […]
Film Campillo zwraca uwagę na społeczny mechanizm zamiatania pod dywan wszelkich spraw niewygodnych dla większości. I chociaż dzisiaj wydaje się, że epidemia AIDS to już przeszłość, ta wizja jest nadal przerażająco aktualna.
Kierując się intuicją i wskazówkami, które usłyszał w snach, David Lynch znów podarowuje nam serial, który umyka konwencjonalnemu opisowi. Pokazuje jednak przy tym, że powrót do dawnej jakości i klimatu Twin Peaks nie jest już możliwy.