„Przed nami odmrożenie gospodarki i kolejne etapy jej ratowania. Jedne branże niemal upadły, inne potrzebują natychmiastowego zdjęcia lockdownu, żeby przetrwać – a są i takie, dla których koronawirus nie był problemem. Każda będzie potrzebowała nieco innych rozwiązań. Ważne, żeby rząd współpracował i słuchał, czego potrzebują pracodawcy”.
Najnowszy nominowany do Oscara film Zwiagincewa jest opowieścią o piekle związku, w którym dziecko uczyniono narzędziem zemsty. Tymczasem to jego rozwodzący się rodzice okazują się tu parą skrzywdzonych dzieci, niezdolnych do wzajemnego przebaczenia.
Czy ze złem można zmierzyć się za pomocą filmu? Czy wolność artysty może kolidować z publicystycznym zaangażowaniem? Jakiego tematu zabrakło w polskich filmach po 1989 roku? Odpowiedzi na te pytania szuka Agnieszka Holland w rozmowie z Grzegorzem Brzozowskim.
W „Naginając reguły” Behzadi podejmuje uniwersalny temat sporu międzypokoleniowego w irańskim kontekście. Korzystając z formy dzieła otwartego, reżyser zabiera nas w podróż do wieloznacznego teatru codzienności, gdzie nie istnieje granica między sztuką, rzeczywistością i polityczną krytyką.
Tegoroczne rozdanie najważniejszych nagród amerykańskiego przemysłu filmowego budzi emocje nie tylko ze względu na niebywały wysyp nominacji dla polskich twórców. Zanim w Dolby Theatre w Los Angeles rozpocznie się Oscarowa gala, „Kultura Liberalna” przypomina recenzje, wywiady i eseje, dotyczące filmów nominowanych przez Akademię. Przygotowaliśmy zestawienie najważniejszych tytułów uzupełnione o komentarze naszych autorów.
Płakaliśmy ze wzruszenia i drżeliśmy z zachwytu na dobrych filmach, leczyliśmy złamane serca po tych złych. Podobnie jak w ubiegłym roku, redaktorzy działu Patrząc – na co dzień ukryci za tekstami innych autorów – wspólnie wychodzą z cienia, by podzielić się z Państwem zestawieniem swych filmowych radości i rozczarowań.
Głos inteligencji, krytykującej zastaną sytuację polityczno-społeczną, wybrzmiewa w Rosji od XIX w. W tę tradycję wpisuje się również film Zwiagincewa – „Lewiatan” to otwarte oskarżenie putinowskiej Rosji opartej na despotyczno-patriarchalnym układzie władzy oraz Cerkwi.
Bohaterowie „Dracha” drążą tunele w ciele mitycznego Behemota, szukając swojej tożsamości. O najnowszej powieści Szczepana Twardocha pisze Wojciech Engelking.
Nieśpieszne tempo akcji, oszczędne dialogi i długie ujęcia wymagające cierpliwości oraz skupienia – to wyznaczniki neomodernizmu, od lat kojarzonego z Nowymi Horyzontami. Jednak w tym roku niektórzy jego przedstawiciele odeszli od tej poetyki – czyżby na rzecz dotarcia do szerszej publiczności?
W „Nieszczęsnej tożsamości” Alain Finkielkraut po raz pierwszy opowiada się – z taką determinacją – za obroną tożsamości w granicach państwa narodowego. Czy jednak rzeczywsitości nie namalowano czytelnikom nazbyt grubymi kreskami?
Szanowni Państwo, wśród drobniejszych przedsiębiorców, o których pisaliśmy w zeszłym tygodniu, oraz osób zarządzających większymi firmami panie nadal stanowią mniejszość. Jak łatwo zauważyć, w mass mediach zwykle sprawy przedsiębiorczości komentują tłumy mężczyzn i garstka kobiet. W jakim miejscu znajdują się polskie kobiety, walczące o równouprawnienie? Czy w życiu publicznym uczestniczyć będzie tylko tyle pań, ile […]
Szanowni Państwo, dobrze wiemy, jak pesymistycznie wypowiadają się o „Solidarności” rodacy. Ale czy wiemy, co mówią o niej cudzoziemcy, a szczególnie Niemcy, którzy – o czym zarówno Polacy, jak i Niemcy często zapominają – na skalę masową popierali „Solidarność” w okresie 1980 – 1981. Zachwyt nad „S” brzmi jeszcze dziś – jak w tekście Karla-Heinza […]
Sebastian Szymański Zwyczajne opętania Opętanie zakonnic z Loudun było zarazem zwyczajne i niezwykłe. Zwyczajne przede wszystkim dlatego, że dobrze mieściło się w światopoglądzie epoki. Przekonanie, że diabeł lub całe tabuny demonów mogą zawładnąć czyimś ciałem oraz zmuszać do postępowania sprzecznego z wolą i łamiącego wszelkie społeczne tabu, całkowicie zgadzało się z religijną ortodoksją. Było zwyczajne […]