„Z przemówień Donalda bije przekaz, który mówi nam, że do 2015 roku wszystko było dobrze, a potem przyszedł zły PiS i to zrujnował. To jest dramatycznie infantylne. Przypomnę, przegraliśmy wtedy te wybory i trzeba to przepracować i zrozumieć, z czego wynikała ta porażka. Cały czas mam wrażenie, że ludzie w Platformie wciąż uważają, że Kaczyński Polaków przekonał argumentami finansowymi. A to jest dalece niewystarczająca diagnoza”, mówi Joanna Mucha.
„Inaczej zachowywałem się w klubie studenckim, w którym pracowałem tylko z woluntariuszami, a zespół musiałem budować na entuzjazmie, a inaczej w fabryce, gdzie «na produkcji» miałem fryzjerów, ślusarzy, szklarzy czy inne osoby, które wspólnie miały produkować meble. Oni oczekiwali, nie powiem, że brutalnych, ale na pewno stanowczych wytycznych”.
„Narzędzia marketingowe czy wiedza na temat budowania wizerunku działają trochę jak dobry fryzjer – można z pięknej osoby zrobić jeszcze piękniejszą, ale nie każdy zostaje modelką. Tak samo jest z politykami. To nieprawda, że do polityki można wziąć człowieka z ulicy”, mówi były doradca Nowoczesnej.
Skąd ta niechęć partii Razem do wskazania lidera obozu? Nawet Podemos, która z pewnością chociaż częściowo zainspirowała Razem do budowy politycznego projektu, nie miała oporów, by wesprzeć swojego oczywistego przywódcę.
Partyjni wodzowie wpuścili przed siebie Andrzeja Dudę, Magdalenę Ogórek i Adama Jarubasa, żebyśmy uwierzyli, że naprawdę chcą im oddać jakąś część swojej władzy. Nie łudźmy się, to efektowna sztuczka, nic więcej. Obserwujemy grupę tymczasowych polityków, którzy nawet nie potrafią udawać prawdziwych liderów.