Hermann Abendroth to nieco zapomniany dzisiaj uczeń legendarnego wagnerowskiego kapelmistrza Felixa Mottla, a zatem kontynuator tradycji wykonawczych niemieckiego romantyzmu.
Oferta kulturalna Berlina jest niezwykle szeroka i okres sylwestrowo-noworoczny nie stanowi tu wyjątku.
Sinfonia Iuventus lepiej poradziła sobie ze zbudowaniem brzmienia klasycystycznego niż wagnerowskiego.
Karajan wcale nie umiera. Przeciwnie, zyskuje nieśmiertelność w dwustu milionach sprzedanych nagrań.
Zacznę od tłumaczenia: „yellow”, czyli żółty, „lounge” – hol, foyer, kanapa, przechadzka.
Kiedy młody utalentowany człowiek szybko zostaje gwiazdą, jego artystycznemu rozwojowi zagraża wiele. Tym większym fenomenem wydaje mi się Lang Lang, postać lansowana niemal jak piosenkarz czy aktor – tyle że w innym środowisku.
W poprzednim odcinku przypisałem symfoniom Gustava Mahlera (1860 – 1911) długość dwukrotnie większą od przeciętnej. To wcale nie przesada – kiedyś policzyłem, że jego dziewięć symfonii trwa w sumie dwa razy tyle, co tyle samo symfonii Beethovena. Ich długość to, w dzisiejszych, zabieganych czasach, dość uciążliwa cecha. Dlatego polecę tu najkrótszą symfonię kompozytora.
Jarosław Kuisz Martha Argerich. Łypiąc Nie kokietuje. Co to – to nie. Siwe włosy nieco kołyszą się dokoła – na pierwszy rzut oka – zmęczonej twarzy. Fotografowie ponad wszelką wątpliwość stają na głowie, by na okładkach płyt pokazać Ją w sposób… …właśnie, jaki? To już może lepiej dać reprodukcję obrazu? Zdjęcie orkiestry z oddali? A […]
Jeśli szukacie muzyki z pierwszych dekad dwudziestego wieku, lżejszej niż Strawiński, szybszej niż Debussy i mniej podniosłej niż Richard Strauss, to czeski kompozytor Leoš Janáček (1854-1928) jest dla Was. Oto dwa krótkie utwory, od których poleciłbym zacząć.
Recenzje. Wolne Słowo, 21 XI 1911 Obejrzał się – czeka, aż ostatni szmer wśród zapóźnionych słuchaczy zamrze już sala zastygła w milczeniu. Uderza kilkakrotnie pałeczką w pulpit: uwaga! wzniósł batutę. Wyrwały się dźwięki, jakby zarysowane w powietrzu ruchem jego pałeczki. Co on czyni? Czy to Herkules wyzywający do boju lwa lerneńskiego? Albo Kroton rozdzierający byka? […]
Kraków. Spacer po Plantach można zacząć w dowolnym miejscu. Okrążając centrum dawnej stolicy, jest się niewątpliwie narażonym na ową szczególną monotonię, jaką jest obcowanie ze spójną estetycznie, zabytkową tkanką miasta. Planty można opuścić w dowolnym miejscu i ruszyć w stronę Rynku. Spójność trwa. Nienagannie. Warszawa. Wędrując wokół centrum jednocześnie wytycza się jego granice. Z pewnością […]