„Słynny historyk Richard Evans zapytał mnie kiedyś, dlaczego tak bardzo fascynuje mnie pochodzenie Lauterpachta i Lemkina. Odpowiedziałem, że nie sądzę, że dwóch mężczyzn dorastających w Londynie mogłoby stworzyć takie koncepcje. To miejsce, Lwów, jest absolutnie niezbędne do zrozumienia ich pracy” – o korzeniach idei zbrodni przeciwko ludzkości oraz ludobójstwa opowiada prof. Philippe Sands w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Philippe Sands w reportażowym stylu kreśli sylwetki prawniczych osobowości XX wieku – Rafała Lemkina i Hersza Lauterpachta oraz z pasją opowiada o procesie norymberskim, koncepcjach „ludobójstwa” i „zbrodni przeciwko ludzkości”. A wszystko z Lwowem w tle.
W grozie przesiedleń, szabrownictwa i powojennej traumy milionów ludzi raczej nikomu nie przyszło do głowy, że Polska pod przymusem dokonała prawdopodobnie najlepszej terytorialnej transakcji w swojej historii. Zachód zamiast Wschodu.
Na antysemityzm nauczyliśmy się reagować i nie mamy problemu z jego rozpoznaniem i kwalifikacją. Na ataki wobec Ukraińców – nie. A brak odpowiedniej reakcji rozzuchwala. Zwłaszcza, gdy jest na to przyzwolenie władz.
Wrażenie, jakie pozostawia u mnie zaskakująco słaba recenzja autorstwa Hnatiuk, polega na poczuciu zmarnowanej szansy. Autorka miała okazję rozpocząć prawdziwą intelektualną debatę. Zamiast tego wybrała nieprofesjonalne i stronnicze potępienie książki.
Gdy pisałam o moim rozczarowaniu książką, wierzyłam, że prawdziwa cnota krytyki się nie boi i że recenzja (nawet krytyczna) tylko przysporzy książce czytelników.
Tarik Cyril Amar mógł stworzyć oryginalne studium historii powojennego Lwowa, wolne od schematów dominujących w narracjach narodowych. Poprzestał jednak na stereotypowych wyobrażeniach i bałamutnych tezach.
„W mojej książce nie ma ani nostalgii, ani wielkiej przyjaźni pomiędzy narodowościami. Ona jest pełna konfliktowych relacji, ale też mówi o umiejętności wzniesienia się ponad to”, mówi Ola Hnatiuk o „Odwadze i strachu” – opowieści o okupowanym Lwowie.
Wspólna przeszłość Polaków, Żydów i Ukraińców jest trudna – nie powinno się jej zbyt pochopnie analizować. O ostatnim polskim prezydencie Lwowa pisze Wiesław Romanowski.
„Bohaterów to my sobie wybierać wzajemnie nie będziemy – grozi mi palcem”. O banderowcach i ukraińskim nacjonalizmie pisze Łukasz Saturczak.
Wątek, który niezmiennie pojawia się tekstach naszych autorów poświęconych Ukrainie to przekonanie, że Polacy posiadają nadzwyczajne kompetencje w sprawach wschodnich, a osobliwie właśnie w tematyce ukraińskiej.
Łukasz Jasina Nasze małe rozkosze Właściwie od początku było wiadomo, że EURO nas ominie. Nasze przejście graniczne okazało się niepotrzebną zawadą w buńczucznych planach naszego rządu. Kibice z Anglii czy Niemiec polecieli do Kijowa i Lwowa samolotami, a drogi z Lublina do ukraińskiej granicy jak nie załatano, tak nie załatano. Nie zatrzymała się u nas […]
Łukasz Jasina Święte wojny futbolowe czyli o piłce w polskim kinie Polska miłość do futbolu ma mniej więcej tyle samo lat co kino. Czy poza opisywaniem filmowych anegdot można racjonalnie i logicznie przedstawić historię piłki nożnej na naszych ekranach? Przyjrzyjmy się epokom polskiego kina futbolowego: od jego początków po najnowsze obrazy. Jak zobaczymy, w stosunku […]
Marcin Nowak Dobro dojrzewa w ciemności. O najnowszym filmie Agnieszki Holland Inspiracją dla najnowszego obrazu Agnieszki Holland, polskiego kandydata do Oskara, była angielska książką Roberta Marshalla „In the Sewers of Lvov”; tę samą historię – z perspektywy jednej z ocalonych – opowiada również książka Krystyny Chiger i Daniela Paisnera „Dziewczynka w zielonym sweterku”, która ukazała […]
Łukasz Jasina On nie był intruzem. O Leopoldzie Ungerze Kiedy poznałem Leopolda Ungera, był już człowiekiem-symbolem. Pozostawał osobą niezwykle czynną i otwartą na przychodzące nowości, pisywał jeszcze teksty. Po latach stawał się ponownie polskim dziennikarzem – nie publikował już wyłącznie w brukselskim „Le Soir”, ale także w naczelnym dzienniku III RP, „Gazecie Wyborczej”. Miał też […]