„Obrazy bez autora” to opowieść o artyście tworzącym w III Rzeszy, NRD i RFN. Nie o pracę w różnych systemach politycznych tu jednak chodzi, lecz o intymne szczegóły z życia znanej postaci współczesnej sztuki.
Dziewięcioletnia dziewczynka wciąż zmienia rodziny zastępcze i domy dziecka. Ona nie radzi sobie z emocjami, a otoczenie nie radzi sobie z nią. Czy system opieki społecznej znajdzie dla niej dobre rozwiązanie?
Czy w antysemickiej Austrii może przetrwać przyjaźń między dojrzewającym nastolatkiem a Zygmuntem Freudem? „Trafikant” to banalna opowieść na tle schematycznie potraktowanej historii i domorosłej psychoanalizy.
Prawdziwa historia czy lukrowana opowieść o bohaterach? Lars Kraume nakręcił film o enerdowskich uczniach solidaryzujących się z powstańcami węgierskimi w 1956 roku. Spontaniczna minuta ciszy dla uczczenia poległych zmieniła biografie całej klasy.
Jakie polskie filmy po 1989 roku zostawiły w nas największy ślad? Którym twórcom udało się najlepiej uchwycić przemiany społeczne ostatniego trzydziestolecia? Swój subiektywny wybór prezentują twórcy i redaktorzy działu „Patrząc” „Kultury Liberalnej”.
Film Petzolda to zaskakująca gra z widzem. Stosując niekonwencjonalne analogie historyczne, reżyser dotyka spraw niezwykle współczesnych i uniwersalnych. Jego bohaterowie mogliby spotkać się zawsze i wszędzie – ich los wyglądałby prawdopobnie tak samo.
Analiza dyskusji wywołanych przez Grossa odsłania całą paletę tematów zastępczych. Magdalena Nowicka-Franczak bada, o czym pisano i mówiono po ukazaniu się „Sąsiadów”, „Strachu” i „Złotych żniw”. Dowodzi, że opisane w tych książkach fakty rzadko stały w centrum debaty.
Austriacki pisarz, Stefan Zweig, opuściwszy Europę ze względu na prześladowania Żydów przez nazistów, spędza ostatnie lata życia na emigracji. Jego życie, oglądane z dzisiejszej perspektywy, wydaje się podobne do losu współczesnych uchodźców – może zbyt podobne.
Film Maren Ade oparty jest na sprzecznościach. Beztroski ojciec próbuje zrozumieć zapracowaną córkę, niemieccy biznesmeni konfrontowani są z realiami Rumunii. Na styku różnych światów rodzą się zabawne sytuacje i śmiertelnie poważne pytania o to, czy życie w korporacji naprawdę jest takie złe, a rodzina tak ważna, jak nam się na ogół wydaje.
Wojenna opowieść Rogalskiego swobodnie krąży wokół faktów i odrywa się od akademickiego rozumienia dziejów. Jednak cały urok filmowej wizji zabija wygładzenie narracji, w której zestawienie bohaterów polskiego i niemieckiego ociera się o pedanterię i przesadną poprawność historyczną.
Na przełomie lat 50. i 60. niedoświadczony prokurator kieruje we Frankfurcie nad Menem śledztwem w sprawie morderstw dokonywanych w Auschwitz. Gdy zdaje sobie sprawę z ogromu zbrodni, ogarnia go obsesja ukarania winnych.
W obozie dla uchodźców z NRD w Berlinie Zachodnim bohaterka filmu Schwochowa tkwi w zawieszeniu między przeszłością a nadzieją na lepsze życie na wolności. Obraz ukazujący niemoc uciekinierów to zarazem ważny głos w dyskusji nad aktualną polityką Niemiec dotyczącą imigrantów.
Czy istnieje wspólna europejska narracja, która nie wychodziłaby od słynnego powojennego hasła „nigdy więcej”, lecz opierała się na afirmacji przeszłości? Młodzi badacze próbują odpowiedzieć na to pytanie, analizując sześć figur i wydarzeń: Karola Wielkiego, Wikingów, Turków, ucieczkę i wypędzenie, powstanie warszawskie i masakrę w Srebrenicy.
Czarujący i uroczo nierozgarnięty chłopak? Snujący się bez celu po Berlinie, miejski flâneur z hipsterskiej dzielnicy, będący rzeczywistym reprezentantem pewnego pokolenia? A może nijaki, irytujący brakiem zaradności dwudziestokilkulatek, który epatuje nudną pretensjonalnością?
Nibelungowie, Fryderyk Wielki i… początki NRD. To tylko nieliczne z wielu niemieckich mitów, o których opowiada Herfried Münkler, jeden z najważniejszych politologów po drugiej stronie Odry.