Niepodległość to za mało – przekonuje nas Rafał Matyja. Aby sprawnie funkcjonować w nowoczesnym świecie, Polacy potrzebują wymyślić na nową swoją wizję historii i modernizacji. Taką, która stroni od anachronicznych stereotypów i nieuzasadnionych kompleksów, za to potrafi uczynić atut z półperyferyjności.
Zawsze na tych obrazach Baśki, czy w każdym jednym mieście, które odwiedzę, będę widział lekki nalot złości, mgiełkę, że trzeba bronić swojego, a swoje lepsze i wyższe, bronić każdym jednym trikiem umysłu, do którego można się tylko uczciwie przyznać, ale nie zrezygnować, bo jak – Wojciech Albiński kreśli portret Basi Bańdy.
Grodzenie przestrzeni miejskiej i barbarzyńskie wycinanie drzew jeszcze nigdy dotąd nie przypominało prób tworzenia sztuki. Lub raczej antysztuki. Do teraz.
Efekt ten powtarza się niemal zawsze, gdy wjeżdżam na Słowację. Przejazd przez niegdysiejsze, skądinąd moje ulubione, przejście w Jurgowie sprawia, że znajduję się w sercu Tatr – z urokliwym widokiem na te Wysokie, majestatyczne, końcem maja pocukrowane jeszcze śniegiem, Tatry. Przyroda jest tam imponującą, a przy tym cicha, spokojna, mniej przedeptana, jakby dziksza.
Joanna Kusiak Miejska osmoza Jeżeli o niektórych ludziach możemy powiedzieć, że są „warszawscy” albo „nowojorscy”, to jest tak dlatego, że fizyka zamieszkiwania miasta opiera się na procesie osmotycznym – powolnego przenikania się substancji miejskiej i indywidualnej substancji naszego charakteru. Tak jak mieszkańcy współtworzą i współprzetwarzają miasto, podobnie miasto wdziera się przez granice naszej podmiotowości i, […]