„Nie jesteśmy wytrawnymi graczami politycznymi. Ale jeśli przestaniemy trwać, to czy osiągniemy cokolwiek, czy raczej będziemy bliscy ośmieszenia się? I nie chodzi tu o próżną troskę o to, co sobie o nas pomyślą. Tylko przecież ostatecznie chcemy coś tym strajkiem osiągnąć”, mówi polonista z Zespołu Szkół nr 3 im. Jana III Sobieskiego w Szczytnie.
Szanowni Państwo! Tego strajku nie da się zignorować, objął szkoły w miastach, miasteczkach i na wsi. W mediach rozgrzała dyskusja o stanie edukacji po „reformie” wprowadzonej przez minister Annę Zalewską i sytuacji zawodowej nauczycieli. Postulatom płacowym podnoszonym przez związki zawodowe towarzyszy hasło odzyskania przez nauczycieli należnego im szacunku, godności i pozycji w społeczeństwie. Mechanizm jest […]
To na nauczycieli i dyrektorów szkół spadną konsekwencje tego, że do szkół średnich pójdzie we wrześniu podwójny rocznik. Jeśli dołożymy do tego głodowe pensje, zmniejszenie przywilejów socjalnych oraz całkowity brak chęci dialogu ze strony rządu, to okazuje się, że strajk jest naprawdę jedynym wyjściem.
Jak na każdej wojnie, tak i na konflikcie MEN z nauczycielami ktoś może dobrze zarobić. Tym kimś są właściciele prywatnych szkół i przedszkoli. Chaos wywołany przez minister Annę Zalewską napędza im klientów na niespotykaną skalę. Na wdzięczność jednak pani minister nie ma co liczyć.
„Trudno jest zliczyć różne absurdalne teorie na temat antykoncepcji – a słyszałam takie zarówno od młodzieży, jak i dorosłych: zakładanie dwóch prezerwatyw naraz, wstrzykiwanie hormonów w macicę, skakanie z szafy, płukanie pochwy colą, bo skoro wyżera rdzę, to jest też plemnikobójcza”, mówi edukatorka seksualna z Grupy „Ponton”.
Bierność i obojętność Ministerstwa Edukacji Narodowej w sprawie samobójczej śmierci 14-letniego Kacpra jest równoznaczna z przyzwoleniem na akty przemocy na tle homofobicznym.
Ten rząd wprost, za pomocą bardzo jasnych komunikatów, pokazuje, co myśli o kobietach i naszym bezpieczeństwie. Co więcej, jest też przygotowany na nasz sprzeciw. A czy my jesteśmy gotowe się z tym pogodzić?
W Polsce reformy szkolnictwa stosuje się jak terapię szokową dla uczniów i nauczycieli. Przez ostatnie 25 lat system edukacji przypominał biurokratyczny roller coaster. Likwidacja gimnazjów to pomysł na kolejną ostrą jazdę bez trzymanki – tylko dokąd i po co?
Mamy sezon ogórkowy. Wielu z Państwa prawdopodobnie umknie ta informacja, ale do mnie dotarła. Ministerstwo Edukacji Narodowej znalazło antidotum na brak odpowiedniej liczby żłobków w Polsce – wyśle dwulatki do przedszkola. Czyż to nie genialny pomysł?
Czy przedszkolaki w Polsce mogą nie chodzić na lekcje religii, nie tracąc przy tym godziny edukacji? Ministerstwo Edukacji Narodowej odpowiada inaczej niż Rzecznik Praw Dziecka – o czym do „Kultury Liberalnej” napisała Anna Wiśniewska-Grabarczyk.