Apollinaire jako autor „Kubistów” wciąż pozostaje poetą. „Kroniki artystyczne” ukazują nam kogoś zupełnie innego – dziennikarza. Osobę spętaną przez wszystkie ograniczenia związane z publikacją prasową: wielkość kolumny, odbiorcę, czas przeznaczony na stworzenie tekstu. Siłą rzeczy artysta musi przedzierzgnąć się tu w rzemieślnika.
Ukrytym kontekstem wypowiedzi zawartych w „Wielogłosie…” są kontrowersje, które wywołują prace artystyczne w rodzaju „Berka” Artura Żmijewskiego. Jednak problem wolności sztuki to tylko połowa zagadnienia. Znacznie ważniejsza wydaje się dziś odpowiedź na inne pytanie: jak sprawić, by za kilkadziesiąt lat „Berek” Żmijewskiego nadal bulwersował?
2016 r. obfitował w arcyciekawe wydarzenia – należały do nich m.in. monumentalna ekspozycja „Brescia. Renesans na północy Włoch” w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz wystawy krakowskie: Maxa Ernsta w MCK, Daniela Spoerri w MOCAK-u i Anny Zaradny w Bunkrze Sztuki.
Robert Devriendt uwielbia zagadki. Specjalnie zastawia na widzów wizualne pułapki, z którymi muszą oni mierzyć się sami. Bez wątpienia jest to rozrywka intrygująca, choć i pozostawiająca pewien niedosyt – nigdy nie wiadomo, która z interpretacji jego artystycznych rebusów jest prawdziwa.
Patologiczne kłamstwo jest definiowane w psychologii jako zaburzenie. Izraelski artysta Omer Fast ukazuje skutki, jakie wiara we własne urojenia wywołuje w pozornie zwyczajnych ludziach. Czy można precyzyjnie uchwycić granicę między realnym a wyobrażonym?
Poniższy tekst zawiera garść teorii, dwie bohaterki, jeden osobisty wątek i brak jednoznacznego rozwiązania. Powstał na potrzeby pewnego liberalnego tygodnika o kulturze. Podaj dalej.