Od prawie trzech lat mamy do czynienia z głębokim upolitycznianiem historii, centralizacją przekazu i marginalizacją środowisk, które reprezentują inny pogląd niż partia rządząca. To pokazał atak na Muzeum II Wojny Światowej, w którym stworzyliśmy wystawę prezentującą zupełnie inną wizję i wrażliwość historyczną niż ta, która miała obowiązywać w Polsce Prawa i Sprawiedliwości.
W przypadku „Korony królów” trudno jest znaleźć cel jakkolwiek łączący się z tym, co tworzy politykę historyczną realizowaną przez rząd. Historia Łokietka i Kazimierza Wielkiego to po prostu nowe dekoracje dla kolejnego „Klanu” czy innych „Barw szczęścia”.
Powojenna partyzantka „żołnierzy wyklętych” bez wątpienia warta jest badania i prezentowania w muzeum. Nie szukałbym jednak w nich ani bohaterów, ani wzorów – nie samo męczeństwo bowiem tworzy bohaterów, więzień polityczny zaś niekoniecznie jest moralnym wzorem.
Najnowszy Temat Tygodnia poświęciliśmy polityce historycznej rządu PiS. O jej cele, metody i ocenę pytamy socjologa Michała Łuczewskiego, który w swoich badaniach przyglądał się oddolnemu, lokalnemu działaniu pamięci oraz wpływowi, jaki mają na nią centralne narracje.
Szanowni Państwo! 24 kwietnia br. Sejm RP zmienił obowiązującą w Polsce datę rocznicy zakończenia II wojny światowej. Od teraz świętować będziemy ją 8, a nie – jak dotychczas – 9 maja. Symboliczne znaczenie tej zmiany jest oczywiście dwojakie – to odcięcie się od tradycji peerelowskiej, związanej z polityką historyczną ZSRR, oraz wyraz sprzeciwu wobec działań […]
Takie relacje jak ta poniżej uświadamiają, jak nierealistyczne i intelektualnie leniwe jest nasze myślenie o wojnach. Postrzegamy je zgodnie z cezurami historii politycznej i stosunków międzynarodowych, a przecież, jak pisała Cynthia Enloe, „wojny nie kończą się tak po prostu, i wojny nie kończą się prosto”.
Jaki obraz dziejów Polski chciałbym zobaczyć na wystawie muzealnej? Jaka narracja byłaby dla mnie pociągająca – zarówno jako historyka, który ma z polską historią do czynienia na co dzień, jak i jako ojca już dorosłych dzieci? Znajomi i znajomi znajomych regularnie pytają, co powinni zobaczyć podczas pierwszej wizyty w Polsce. Zakładając, że chcą poznać historię tego narodu – jakie muzeum mam im polecić?
Łukasz Jasina Sześćdziesiąt siedem lat… Wystarczy krótki spacer po Warszawie, nieważne po której dzielnicy. Tablice i miejsca pamięci związane z Powstaniem rzucają się w oczy w odbudowanych zaułkach Starówki, w szerokich alejach Woli i Ochoty, jak również w cudem ocalałych willowych zakątkach Starego Mokotowa. Powstanie Warszawskie w dalszym ciągu kształtuje polską stolicę. Zresztą nie tylko […]
O polskiej prawicy i jej strachach z WIESŁAWEM CHRZANOWSKIM rozmawia Karolina Wigura
Szanowni Państwo, dobrze wiemy, jak pesymistycznie wypowiadają się o „Solidarności” rodacy. Ale czy wiemy, co mówią o niej cudzoziemcy, a szczególnie Niemcy, którzy – o czym zarówno Polacy, jak i Niemcy często zapominają – na skalę masową popierali „Solidarność” w okresie 1980 – 1981. Zachwyt nad „S” brzmi jeszcze dziś – jak w tekście Karla-Heinza […]
Bartek Biedrzycki „Powstanie ’44 w komiksie” O konkursie Muzeum Powstania Warszawskiego na powstańczy komiks oraz o antologii zbierającej jego zeszłoroczne pokłosie już pisałem. Z pewnym opóźnieniem w moje ręce trafiła antologia prezentująca plon najnowszego konkursu. I, muszę to od razu przyznać, jest lepsza od poprzedniej. Przede wszystkim ktoś zadbał o stronę edytorską, więc strasząca w […]