Amerykańscy republikanie i brytyjscy konserwatyści – dwie potężne partie z historią sięgającą połowy XIX wieku zostały w ciągu dosłownie kilkunastu miesięcy rozbite przez demagogicznych outsiderów. Wnioski z tej lekcji powinni wyciągnąć także liderzy polskich ugrupowań. Wkrótce może być za późno.
Środowe przemówienie przewodniczącego Komisji Europejskiego Jean-Claude’a Junckera było o wiele łagodniejsze, niż można się było tego spodziewać, zważywszy na dotkliwie dające się we znaki napięcia na linii Warszawa–Bruksela. Czy jednak rzeczywiście powinniśmy cieszyć się z faktu, że w przemówieniu tym ani razu nie padło słowo „Polska”, co z manifestacyjnym zadowoleniem na pohybel „totalnej opozycji” punktował Ryszard Czarnecki?
Szanowni Państwo! Czy widmo populizmu nadal krąży nad Europą i Polską? Po referendum w sprawie wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej oraz wybraniu Donalda Trumpa na stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych nagle wszystko wydawało się możliwe… Później jednak populiści przegrali w Austrii i Holandii. Wreszcie wybory we Francji, w których Front Narodowy przepadł z kretesem, wydawały […]
Jak walczyć z populizmem – wszędzie w ten sam sposób, czy też potrzebne są lokalne – niemieckie, polskie, amerykańskie, brytyjskie – metody? I czy dyskusja z populistami w ogóle ma sens?
Wybory francuskie pokazują, że inną politykę można robić i wygrać. Jeśli tylko ma się odwagę, wiedzę i szczerą wiarę w demokrację. Ciekawe, że „tylko” tyle potrzeba było, by pokonać diabelnie skuteczną Marine Le Pen.
W najnowszym „Tygodniku Powszechnym” Dariusz Rosiak [1] na kilku stronach przedstawia zjawisko post-prawdy i jego przyczyny po to, by w ostatnich kilku akapitach stwierdzić, że polskiej polityki opisywany stan rzeczy nie dotyczy. Trudno o bardziej klarowną analizę zakończoną równie mylnym wnioskiem.
Szanowni Państwo! Że tych, którzy dziś zdobywają władzę w świecie Zachodu – Jarosława Kaczyńskiego, Donalda Trumpa, polityków nawołujących do Brexitu, czy też przeciwników Matteo Renziego w referendum konstytucyjnym we Włoszech – coś łączy, nikt nie ma wątpliwości. Problem w tym, że nikt nie wie, jak to „coś” zdefiniować. Jaka fala właściwie przetacza się przez świat? […]
Zmienne giełdowe losy Rosji i Ukrainy, Putin buduje na Krymie nowy Singapur, Nigel Farage rośnie w siłę w Wielkiej Brytanii i „The Economist” pisze o Wojciechu Jaruzelskim.