„Rzeczy niewysłowione” to opis nieco podejrzanej ekspedycji, która pozornie przypomina wyprawy dawnych antropologów „do dzikich krajów”. „Imitacja życia” opowiada o dwóch Europejczykach uwięzionych w pewnym hotelu. Gauger proponuje nam w tych prozach coś, co można nazwać „«Jądrem ciemności» na czasy Trumpa i Zuckerberga”.
Każda wspólnota potrzebuje obcych, bo tylko poprzez dialog z nimi odkrywa i pogłębia samą siebie; wznosi się ponad wąski partykularyzm. Jednocześnie nie można być po prostu otwartym na wszystko, bez odniesień do jakiegokolwiek, choćby tylko najogólniej zarysowanego zbioru wartości.
Wprowadzenie rozważań o teorii komunikacji w świat konwencji kina to śmiały zamiar. Denis Villeneuve nie jest jednak konsekwentny: poważne tematy zastępuje magią przybraną w naukowy żargon.
Film Anny i Wilhelma Sasnalów służy Sprawie: Sprawie walki z ksenofobią, nietolerancją, głupotą, okrucieństwem. Jako zadeklarowana zwolenniczka Sprawy, której przypadło w udziale zrecenzowanie tego dzieła, odczuwam dyskomfort, stwierdzając, że autorzy lepiej by uczynili, służąc Jej w inny sposób.
Szanowni Państwo, „Paryż zmienia wszystko” – powiedział po zamachach w stolicy Francji bawarski minister finansów, Markus Söder, odnosząc się do przyjętej przez niemiecki rząd polityki wobec uchodźców. Dzień wcześniej polski minister ds. europejskich, Konrad Szymański, stwierdził, że w nowych okolicznościach „Polska nie widzi politycznych możliwości wykonania decyzji o relokacji uchodźców”. W podobnym tonie wypowiadała się […]
Przybywa nie wiadomo skąd. Panoszy się, dziwnie zachowuje, gorszy dzieci, nie chce się dostosować. Obca. Inna. Straszna. Co robić? Wygonić? Zaakceptować? Zmienić? Opowieść dla dzieci, zmyślona, a zarazem jakże realna.
W dotychczasowym przekazie medialnym „Papusza” zapisała się jako wielki przegrany festiwalu w Gdyni. Trudno oprzeć się wrażeniu, że zapanował niemy konsensus o pominięciu filmu. Nawet dziennikarze przyjęli zlekceważenie obrazu przez jury naturalnie, niemal z ulgą – być może z przeświadczeniem, że „Papusza” zainteresuje za granicą, a wyniesienie jej w konkursie zaburzyłoby kruchą równowagę między misją popularyzatorską organizatorów a awangardowymi aspiracjami tych, którzy widzieliby Gdynię jako ekskluzywne wydarzenie „dla środowiska”.
Łukasz Jonak Ludzie jak bogowie, czyli co jest nie tak z „Prometeuszem” Ridleya Scotta? Wszyscy zainteresowani najnowszym filmem Ridleya Scotta zdążyli już się zapewne dowiedzieć, że zachwyca wizualnie, ale koncepcyjnie rozczarowuje. Taki jest właśnie ton większości recenzji, chwalących biegłość warsztatu i piękno obrazowania “Prometeusza”, ale wyrażających niedosyt jego „warstwą ideową”. Krytykom wyraźnie jednak sprawia kłopot […]
Z JACKIEM DUKAJEM rozmawia Łukasz Jonak
Szanowni Państwo, w opowieści Edgara Allana Poego o podwójnym morderstwie na ulicy Morgue przechodnie biorą dzikie wrzaski orangutana za wszelkie możliwe obce języki. Każdy z nich uważa, że usłyszał zupełnie inną – szczególnie dlań nieznaną – mowę. Theodor Adorno, który przywołuje tę historię w swojej „Osobowości autorytarnej”, jako przykład negatywnej stereotypizacji obcych, tłumaczy, że pierwotnie […]
Agnieszka Wądołowska My i Oni, czyli obraz współczesnego turysty w dramacie Magnusa Dahlströma Zorganizowane wakacje za granicą, najlepiej za co najmniej jednym morzem, są dziś stałym elementem nowoczesnego stylu życia klasy mocno średniej. Wiadomo, że regularny odpoczynek jest potrzebny: podnosi efektywność, zmniejsza podatność na choroby, poprawia samopoczucie. Należy odpoczywać, tak samo jak należy pić dwa […]
Łukasz Jasina A mi się podobało… Lubię Jamesa Camerona, a dokładniej zrobione przez niego filmy. „Titanica” najbardziej, ale i „Obcych” znoszę, choć klasyka Scotta wolę zdecydowanie. Cameron to reżyser porządny, pracuje doskonale i robi pożytek z posiadanego budżetu. „Avatar” wygląda barokowo i wystawnie. Estetyka wgniata w fotel, a Sigourney Weaver jest wciąż seksowna, choć do […]