Paweł Majewski

Mniemany porno-grafo-man albo pisanie samego siebie. O „Panu Mikołaju czyli sercu ludzkim odsłonionym” Rétifa de la Bretonne

Ryszard Engelking zaczął pracę nad tłumaczeniem „Pana Mikołaja” Rétifa de la Bretonne ćwierć wieku temu. Dziś ten przykład literatury oświeconego libertynizmu możemy czytać w obszernym wyborze. Naszpikowany autobiograficznymi detalami, jest on próbą opisu życia w sposób totalny. Aż dziw bierze, że za dzieła Rétifa na potrzeby serialu kostiumowego nie zabrali się jeszcze scenarzyści Netflixa.

Wojciech Engelking

Druga modernizacja Donalda Tuska

Na ponad pół roku przed wyborami jest jasne, w jakiej roli chce iść do nich Donald Tusk: czempiona progresu. Jednak jego program modernizacyjny okazać się może taką samą zasłoną dymną jak poprzednio.

Paweł Majewski

Hej, zagrajmy w kometkę! Wokół filmu „Nie patrz w górę” w reżyserii Adama McKaya

Budzący kontrowersje film McKaya to gorzka satyra na temat świata, w którym (pseudo)nauka oraz kultura masowa mieszają się każdego dnia w mediach społecznościowych.

Paweł Majewski

Ksiądz Chmielowski i jaja latające. O „Nowych Atenach albo Akademii wszelkiej scyencyi pełnej”

„Nowe Ateny” księdza Chmielowskiego to dzieło osobliwe. Są one pierwszą polską encyklopedią, a zarazem uchodzą za naczelne świadectwo degeneracji umysłowej czasów saskich. Dopiero w obecnym stuleciu Chmielowski doczekał sprawiedliwszych ocen. I przynajmniej jednego empatycznego obrazu literackiego swojej postaci w „Księgach Jakubowych” Olgi Tokarczuk.

Łukasz Pawłowski

Samospalenie. Polskość radykalna

Szanowni Państwo, zróbmy pewien eksperyment. Do autentycznych wypowiedzi z mediów dodajmy nieco inne tytuły prasowe: „Co się stało takiego, że umiemy już do siebie mówić tylko krwią?” – pytał dziennikarz „Gazety Polskiej” po tym, jak w 2011 r. przed Kancelarią Premiera Tuska podpalił się człowiek. „Samospalenie to krzyk straszliwy. […] Podobne poczucie było w czasach […]

Milosz Puczydłowski

Era hedonizmu? O książce „Galimatias. Zaprzepaszczony sens Oświecenia” Stanisława Filipowicza

Sposób, w jaki Filipowicz krytykuje Oświecenie, jest prosty. Autor przykłada otaczającą go rzeczywistość do pokrytego kilkusetletnią śniedzią metafizycznego wzorca i diagnozuje, że współczesny świat zszedł na psy. To jednak zdecydowanie zbyt łatwy wyrok.

Jacek Głażewski

Depresja po Kancie. „Amour fou” Jessiki Hausner

Romantyczne samobójstwo to nie tylko przejaw emocjonalności graniczącej z szaleństwem, lecz także reakcja na nudę klasycystycznych idei. Reżyserka Jessica Hausner sięga po historię Heinricha von Kleista i Henrietty Vogel i pokazuje, że romantyzm to domena pozorów prowadzących do tragicznego końca.

KRÓL, OSTROWSKI, BAJER, SZYMAŃSKI, JASINA: I po świętach… Ile miejsca dla religii w liberalizmie? (II)

Szanowni Państwo, wracamy dziś do tematu o relacji wiary i liberalizmu, który rozpoczęliśmy tydzień temu tekstami Jana Woleńskiego, Dominiki Kozłowskiej, ks. Jacka Prusaka, Stanisława Obirka, Miriam Gonczarskiej i Jerzego J. Kolarzowskiego. Dziś wracamy do postawionych wówczas pytań. Czy jest miejsce na religię w liberalizmie? Jeśli tak – to, jak dużo? Marcin Król tłumaczy, dlaczego w […]