Reprezentacja naszego kraju nie pojechała tego lata na Euro, by zagrać mecz otwarcia lub mecz o honor, ale by wygrywać. Zamiast więc szukać winnych, zwalniać z pracy trenera, względnie śpiewać, że nic się nie stało, uczymy się nieco zapomnianego smaku – smaku zwycięstwa.
Ogrody miejskie trafiły na dobry grunt. Przy grządce spełniają się wieloletnie starania aktywistów miejskich i ekologicznych, ale też prozdrowotnych i kulinarnych. Bo czy można jeść bardziej sezonowo i lokalnie inaczej niż hodując rośliny samodzielnie?
Serwowane przed przystawkami amuse bouche na jeden kęs jest jak pierwsze zdanie powieści: bywa zapowiedzią całości zamkniętą w najmniejszej części, popisem wyobraźni i umiejętności, rozbudza zmysły i przygotowuje do tego, co ma nastąpić.
Jemy oczami – to oklepana przenośnia. Nie dość, że nie wzbudza kontrowersji, to nawet w widoczny sposób wpływa na fotografowanie i prezentację potraw. A gdyby odnieść metaforę do innego zmysłu? Czy słyszeli państwo, że jemy również uszami?
Targowiska warto odwiedzać nawet zimą, gdy na straganach brakuje świeżych warzyw i owoców. Rośliny zimowe miesiące spędzają w postaci nasion. Ziarna i orzechy to doskonałe składniki równie zdrowych, co smacznych potraw, a także źródło niebanalnych kulinarnych pomysłów.
Jeżeli ktoś szuka w tym miejscu pomysłu na obiad lub wystrój stołu, odejdzie niesyty. Tym razem będzie o niedożywieniu i głodzie, a wszystko za sprawą poruszającej wystawy Karoliny Brzuzan, która na nowo stawia najważniejsze pytania dotyczące jedzenia i smaku.
Gdyby dyskusja na temat przyjęcia syryjskich uchodźców bardziej skupiała się na kuchni niż na religii, być może byłaby konkretniejsza, a na pewno toczyłaby się ze smakiem. Poniżej kilka powodów, które sprawiają, że nie boję się przyjazdu Syryjczyków do Polski.
Według wierzeń Majów człowiek za pierwszym razem nie udał się stwórcom. Gdy bogowie zniszczyli pierwowzory z gliny i drewna, postanowili szukać gdzieś indziej. Znacznie dalej.
Burza krąży po świecie, burza mózgów: jak zastąpić składniki zwierzęce roślinnymi tak, by uwolnić sztukę kulinarną od okrucieństwa. Nie bez powodu w tę rewolucję zaangażowali się artyści. A burza, jak to burza, przynosi często piorunujące efekty.