Nie waham się tego napisać – zamieszanie wokół wideo z udziałem Dalajlamy to pseudoskandal wynikający z niezrozumienia odmiennych kodów kulturowych. Obrazuje on w sposób niemal laboratoryjny, że wbrew narracji o globalnej wiosce, dialog międzykulturowy dopiero się rozpoczyna.
Kościół katolicki jako instytucja dowiódł, że krzywdzi dzieci i że niewiele sobie z tego robi. Dlatego państwo powinno określić warunki, na jakich księża mogą pracować z najmłodszymi.
„Miałem rację – po 16 latach widzę, jak dobrze i słusznie, że posłuchałem impulsu do odejścia od katolicyzmu autorytarnego” – mówi były jezuita, prof. Stanisław Obirek.
Kościół katolicki przetrwa – to potężna instytucja, mocno osadzona w historii i tradycji, bogata w zasoby. Jednocześnie rozwijają się nowe formy religijności, zarówno w Kościele, jak i poza nim. Możliwe jest pójście w stronę katolicyzmu otwartego, ale także retradycjonalizacja.
Karolina Wigura i Katarzyna Kasia rozmawiają o otwartych kościołach w trzeciej fali pandemii oraz karach dla abp. Sławoja Leszka Głodzia i biskupa Edwarda Janiaka. Gościnią programu jest Katarzyna Wężyk – autorka książki „Aborcja jest”.
Nie pytajmy, dlaczego młode dziewczyny z biednych domów dawały się nabrać na szpan „Krystka” – jachty, wypasione fury i ekskluzywne lokale. Zapytajmy raczej, dlaczego przez tyle lat to nikomu nie przeszkadzało, skoro wszyscy wiedzieli?
Opis życia Jankowskiego to opis kariery hedonisty, któremu dali się omamić wszyscy: Wałęsa, Wyszyński, Glemp, Jan Paweł II – by wymienić tych kilku znamienitych z milionów dumnych Polaków. Historia prałata to także prawda o głównym nurcie, który odgrywa zasadniczą rolę we współczesnym Kościele.
„Oceniam, że to najpoważniejszy kryzys, jaki dotknął Kościół w Polsce od czasu aresztowania kardynała Wyszyńskiego w 1953 roku. Tym bardziej, że rzecz dotyczy sprawy fundamentalnej, czyli wiarygodności Kościoła”, mówi wykładowca w Katedrze Prawa Wyznaniowego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
Niejasna odpowiedź PiS-u na film braci Sekielskich zwiększa szanse Koalicji Europejskiej na sukces wyborczy.
Tsunami kościelnego #MeToo nie da się powstrzymać. Potrzebujemy działania co najmniej na skalę włoskiej akcji „czyste ręce”, kiedy wieloletnie i wielowątkowe dochodzenia pozwoliły – przynajmniej na pewien czas – zlikwidować wpływ mafii na politykę.
Po premierze filmu Tomasza Sekielskiego Jarosław Kaczyński zapowiedział podniesienie kar dla pedofilów nawet do 30 lat więzienia. Tak jakby nie wiedział, że problemem ofiar księży pedofilów są nie zbyt niskie kary, ale ich całkowity brak.
W filmie dokumentalnym o pedofilii w Kościele, Tomaszowi Sekielskiemu udało się uniknąć największego zagrożenia – zacietrzewienia czy radykalizmu, które pozwoliłyby łatwo zbyć jego pracę jako wyraz „antykościelnej histerii”. To bardzo dobrze, bo „Tylko nie mów nikomu” radykalizmu nie potrzebuje. Tu same fakty są wstrząsające.
„Wierni są Kościołem tak samo jak biskupi. Jeśli ktoś zajmuje stanowisko, które jest niemądre, to nie znaczy, że inni muszą je podzielać. Fakt, że część biskupów napisze jakiś list, nie powoduje, że ja się czuję w Kościele źle – choć tak bywa – że inaczej się modlę czy inaczej widzę życie Jezusa”.
Szanowni Państwo! „Hamulce puściły. Kościół do bicia” – ogłosił na okładce weekendowy magazyn „Rzeczpospolitej”, całość ilustrując rysunkiem zakrwawionej ryby uderzanej młotkiem. W środku czytamy zaś, że „Gazeta Wyborcza”, gdzie ukazują się artykuły krytykujące Kościół, przypomina… antysemicki tygodnik „Der Stürmer”, który w czasach nazistowskich „uparcie, wręcz obsesyjnie zajmował się tematem deprawowania niemieckich pacjentek przez żydowskich lekarzy […]
„Są klerycy, którzy tworzą związki, a nawet nie wierzą w Boga, ale nie podpadają przełożonym i formalnie się sprawdzają. To są pozory na użytek wewnętrzny, których łatwo można się wyuczyć. Seminarium w tej formie to nauka pozoranctwa”, mówi reporter, autor książki „Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu”.