Pisarz, tak samo jak muzyk, tancerz czy malarz, nie nadaje się do roli objaśniacza własnej działalności, mimo że w jego przypadku samoobjaśnianie wydaje się rzeczą naturalną, skoro wszelkie objaśnienie tkwi w słowach, zupełnie tak samo jak literatura. A jednak…
Wojciech Kacperski Republika stolikowa Książkę „Warszawskie kawiarnie literackie” Andrzeja Z. Makowieckiego zaczynałem czytać z pewną rezerwą. Miałem wątpliwości, czy po klasycznych już pozycjach na temat starych warszawskich kawiarni (jak choćby bardzo popularna monografia Wojciecha Herbaczyńskiego „W dawnych cukierniach i kawiarniach warszawskich”), a także po wielu innych pomniejszych publikacjach, można jeszcze coś ciekawego na ich temat […]
Piotr Kieżun W tunelu. O francuskich pisarzach w czasie okupacji „W chwilach kryzysu, gdy porządek społeczny ulega rozpadowi, pełniej wychodzą na jaw podstawowe problemy egzystencji politycznej”, pisał po II wojnie światowej konserwatywny filozof polityki Eric Voegelin. I dodawał: „Rozkwit nauk o polityce […] jest charakterystyczny dla epok rewolucji i kryzysu” [1]. Rzut oka wystarczy, by […]
Paweł Śpiewak Pisarze pokolenia 1900 Bohaterami opowieści Marci Shore są pisarze jednego tylko pokolenia urodzeni w okolicach roku 1900. Są to Władysław Broniewski i jego pierwsza żona Janina, Aleksander Wat, Stanisław Stande, Witold Wandurski, Bruno Jasieński, Mieczysław Braun. Pojawia się oczywiście Wanda Wasilewska (rocznik 1905) i jej przyjaciółka Janina Broniewska. Jest Antoni Słonimski, pierwszy delegat […]