Szanowni Państwo! Europejski Zielony Ład z pewnością będzie jednym z ważnych tematów zbliżającej się kampanii do Parlamentu Europejskiego. Dyskusja w tej sprawie wygląda jednak inaczej, niż do niedawna można było się spodziewać. W czasie rządów PiS-u ówczesna opozycja i duża część mediów krytykowały władzę za jej podejście do zielonej polityki. Zwracano uwagę na wrogość PiS-u […]
Ceny energii od nowego roku wzrosną o kilkadziesiąt procent. Nic dziwnego, że rząd stara się odpowiedzialność zepchnąć na Brukselę, a głównym kozłem ofiarnym uczynił unijny system handlu emisjami – ETS. Czy jednak rzeczywiście nie dało się przewidzieć obecnej sytuacji?
Jeżeli walka ze zmianą klimatu będzie oznaczała bolesne austerity, politykę oszczędności dla miliardów ludzi, to co się stanie, gdy ktoś rzuci ideę, że kryzys klimatyczny nie jest rzeczywistością obiektywną, ale konstruktem ideologicznym, który ma uzasadnić konsolidację kapitału w rękach 1 procenta najbogatszych?
Michał Kurtyka nie umiał walczyć z antyklimatyczną retoryką. Odchodzi, pozostawiając po sobie dużo niespełnionych nadziei i bardzo niepewną przyszłość polskiej energetyki i ochrony klimatu.
Kacper Szulecki i Jakub Bodziony rozmawiają o trendach w światowej, europejskiej i polskiej polityce klimatycznej.
W latach 20. XXI wieku alarm klimatyczny będzie wył coraz głośniej. Nadchodzący rok może być pod wieloma względami przełomowy. Przyjrzyjmy się temu, co może przynieść w wymiarze globalnym, europejskim i krajowym.
Nie oszukujmy się, populizm nie zniknie wraz z Donaldem Trumpem. Jednak to nie sam populizm zagraża klimatowi, ale pewne jego elementy i odmiany – zwłaszcza ta nacjonalistyczna.
PiS i koalicjanci często kreują zupełnie fikcyjne zagrożenia – jak w postaci uchodźców czy LGBT, ignorując te realne. Dobrze widać to nie tylko na przykładzie polityki klimatycznej, ale również koronawirusa.
Zazwyczaj robiliśmy za mało, za późno, przynajmniej w kategoriach naukowych. Teraz robimy krok we właściwym kierunku, w zgodzie z wiedzą naukową – mówi o projekcie Europejskiego Zielonego Ładu badacz polityki klimatycznej Sebastian Oberthür.
„Mamy ograniczony budżet węglowy, czyli ilość węgla, którą możemy jeszcze wprowadzić do atmosfery, zanim dojdzie do katastrofy. Kiedy przekroczymy próg krytyczny, kompletnie stracimy kontrolę nad sytuacją”, mówi profesor Szymon Malinowski, współautor książki „Nauka o klimacie”.
Wracamy z nową odsłoną „Spięcia”, wspólnego projektu pięciu redakcji o różnych profilach ideowych, od prawicy przez centrum do lewicy.
Ekologia jest totalna. Wszyscy oddychamy tym samym powietrzem i pijemy tę samą wodę. Wszyscy zmagać się będziemy z tymi samymi konsekwencjami prowadzenia lub zaniechania polityki względem środowiska, w którym żyjemy. Zrozumienie tego faktu może sprawić, że zbudowany wokół polityki ekologicznej konsensus może być jednym z najbardziej wspólnototwórczych, jaki w silnie polaryzujących czasach w ogóle jest możliwy. Wymaga to jednak niezwykłej dojrzałości.
Dwa problemy: globalna eksplozja nierówności i kryzys klimatyczny, zapowiadają „ciekawe czasy”. Obywatele, szukając stabilności, będą obdarzać władzą tych, którzy obiecają i wytłumaczą im zrozumiałe rozwiązanie. Powszechny, związany z kryzysem, niepokój może więc stać się świeżym oddechem dla wszystkich „państwowców”, będących w stanie zaproponować nowy New Deal.
Jeśli nie będziemy w stanie w pierwszej kolejności skutecznie zadbać o stan powietrza, wody czy gleby w naszym własnym kraju, to z pewnością nie będziemy w stanie wpłynąć na to, o ile stopni Celsjusza podwyższy się średnia temperatura atmosfery całej planety.
Do listy hamulców transformacji energetycznej, obok paleoliberalizmu à la Korwin i pisowskiego fetyszu suwerenności, można dopisać jeszcze lewicowy populizm.