Szanowni Państwo! „Kto ty jesteś? Polak mały” – mówi patriotyczny wierszyk sprzed ponad stu lat. A ilu jest dziś Polaków? Na koniec 2022 roku było nas 37,766 miliona, jak podaje Główny Urząd Statystyczny – 141 tysięcy mniej niż rok wcześniej. Rodzi się coraz mniej dzieci – wskaźnik dzietności wynosi obecnie 1,26. A do tego w […]
Sierpniowy zryw Białorusinów sprzed dwóch lat dawał nadzieję na zmianę za wschodnią granicą UE. Protest istotnie stanowił preludium – ale do procesów, które idą w odwrotną stronę. A polski rząd reaguje na nie fatalnie. Kryzys na granicy polsko-białoruskiej trwa już rok.
Szanowni Państwo! Od rozpoczęcia inwazji Rosji na Ukrainę minął już ponad miesiąc. Obrońcy postawili wojskom rosyjskim twardy opór, w wyniku czego wycofały się one w ostatnim czasie z obwodu kijowskiego. Ukraina poniosła jednak również ogromne straty, zarówno ludzkie, jak i materialne. W ostatnich dniach widzieliśmy wstrząsające zdjęcia z podkijowskiej Buczy, gdzie miały miejsce masakry i […]
Od początku było wiadomo, co należało zrobić: przestrzegać procedur, przyjmować i rozpatrywać wnioski, udzielić pomocy humanitarnej, wpuścić dziennikarzy, żeby relacjonowali sytuację oni, a nie funkcjonariusze Łukaszenki. Dlaczego stanie po stronie prawa stało się tak trudne?
Od kryzysu uchodźczego z 2015 roku minęło sześć lat. Mimo to PiS wciąż skutecznie wykorzystuje temat migracji do bieżącej walki politycznej. Dlaczego tak się dzieje?
Do Polski zostało ewakuowanych kilkadziesiąt osób z objętego wojną Afganistanu. Jak mądrze pomóc tym ludziom? Jak powinna być prowadzona polityka migracyjna Unii Europejskiej i Polski?
Polska powinna dążyć do jak najszybszego wywarcia presji Unii Europejskiej na Białoruś. Tylko w ten sposób możliwe będzie szybkie rozwiązanie kryzysu i pomoc koczującym na granicy osobom. Tymczasem niemal cała polska klasa polityczna działa w tej sprawie według partyjniackiej i antypaństwowej logiki.
W 2017 roku Polska stała się globalnym liderem w liczbie udzielanych krótkoterminowych pozwoleń na pracę. Tymczasem polska polityka imigracyjna nie istnieje, a rząd regularnie sięga do ksenofobicznej retoryki. To połączenie wybuchowe.
Jeśli chcemy powstrzymać antyimigrancką radykalizację, to musimy wykazać empatię nie tylko wobec uchodźców, ale też wobec tych, którzy z różnych powodów się z nami nie zgadzają. Zaproszenie do partnerskiej rozmowy to pierwszy krok, który muszą wykonać środowiska proimigracyjne.
Społeczeństwo jest niechętne obcym, przybyszom bardzo ciężko się z nim zintegrować, a jednocześnie są mu coraz bardziej potrzebni. Polska powtarza tym samym najgorsze błędy państw zachodnich, które tak bardzo lubi wytykać i hiperbolizować.
Wygląda na to, że politycy albo nie rozróżniają podstawowych pojęć i nie mają pojęcia na temat migracji, albo udają, że nie mają pojęcia po to, by hasłami podsycać emocje buzujące wśród wyborców.
Jak na razie imigranci potrzebni są polskiemu rządowi wyłącznie jako figura retoryczna, budująca poczucie czyhającego zagrożenia. Oby z tego swojego cynizmu rząd nie otrząsnął się zbyt późno, bo to, że otrząsnąć się musi, jest pewne.
Szanowni Państwo! Po niedawnym szczycie UE dotyczącym migracji w Brukseli kraje Grupy Wyszehradzkiej odtrąbiły sukces. We wspólnej deklaracji po spotkaniu ogłoszono, że przymusowej relokacji uchodźców nie będzie – co stanowi jednoznaczny triumf Viktora Orbána, który jako pierwszy jawnie przeciwstawiał się mechanizmowi forsowanemu przez kanclerz Angelę Merkel. Dyktat Brukseli, wydawałoby się niewzruszony jeszcze rok temu, załamał […]
„W świecie, w którym mamy do czynienia z bronią nuklearną w kosmosie i atakami cybernetycznymi, ubieranie chłopców w mundury, dawanie im karabinów, flagi i bieganie po lesie nie rozwiąże naszych problemów”, mówi politolog z Uniwersytetu Oksfordzkiego.
Po czerwcowym szczycie Unii Europejskiej, na którym postanowiono między innymi, że przyjmowanie uchodźców będzie odbywało się na zasadzie dobrowolności, rząd ogłosił sukces polskiej dyplomacji. Ale kilka dni później, podczas wystąpienia w Parlamencie Europejskim, Mateusz Morawiecki zamiast o swoją wizję przyszłości UE był pytany przede wszystkim o niezależność polskiego sądownictwa. Czy Polska odgrywa dziś ważną i konstruktywną rolę w debacie o przyszłości UE?