Szanowni Państwo! „Russkij wojennyj korabl, idi na***” – powiedział ukraiński żołnierz z Wyspy Węży i… zaczyna się walka prawdy z mitem. Prawda jest taka, że po wypowiedzeniu tych słów do załogi rosyjskiego okrętu wojennego żołnierz nie zginął, jak podawano na początku, tylko poszedł do niewoli. A jeśli poszedł do niewoli, to znaczy, że poddał się, […]
Władza państwowa kłamie nie po to, żeby pokonać zewnętrznego wroga, ale by utrzymać poparcie swoich zwolenników. Dlatego najgroźniejsi są dla niej głosiciele prawdy. Co jednak, kiedy społeczeństwo nie jest zainteresowane prawdą?
We współczesnej sferze publicznej jest wiele informacyjnego chaosu, co służy autorytarnym politykom. W miejsce postawy ironicznej trzeba po prostu mówić prawdę – w sposób jasny i wrażliwy na emocje innych ludzi.
Otwierający festiwal w Wenecji „La vérité” dowodzi, że zdolność do obserwacji intymności ludzkich więzów to nadal najmocniejszy punkt reżyserskiej wrażliwości Hirokazu Koreedy.
Czy da się wskazać jakąś jedną, konkretną „filozofię Leszka Kołakowskiego”? Sam deklarował, że takiej nie ma. Pomimo tego, wydaje się, że istnieje problem filozoficzny, który stanowił jądro jego myślenia w niemal wszystkich opublikowanych przez niego pracach.
Dlaczego Niemcy i Japończycy cieszą się powszechnym prestiżem, mimo nieporównywalnie gorszej przeszłości? Bo jej nie zaprzeczają i nie cenzurują. A byliby najgorszymi pariasami, gdyby to robili. Ustawodawcy wybrani w legalny sposób są w stanie popsuć Polsce reputację bardziej niż komunistyczni, podważyć jej status i przynależność do obozu państw demokratycznych, odizolować ją lub oddalić od najważniejszych sojuszników, a zwłaszcza Ameryki. Ta ustawa zaszkodzi wszystkim. Z oczywistym wyjątkiem Rosji.
Nowelizacja ustawy o IPN wywołała poważny kryzys dyplomatyczny, którego konsekwencje będziemy ponosili przez lata. Tymczasem autorzy Klubu Jagiellońskiego postanowili obrócić całą sprawę w żart, wspinając się na wyżyny ironii, o jakich się Monty Pythonowi nie śniło.
Brak sprzeciwu wobec alarmistycznych doniesień zagranicznych mediów po Marszu Niepodległości jest oburzający. Obojętność części Polaków w tej sprawie to przejaw braku troski o dobro wspólne, czyli Polskę – nasze państwo, o które jako obywatele i obywatelki Rzeczpospolitej powinniśmy dbać najlepiej, jak potrafimy.
Reżyserka biograficznej opowieści o wielkiej tancerce Loïe Fuller wypełnia jej życie zdarzeniami, które z rzeczywistą historią nie mają nic wspólnego. Jej debiutancki obraz rodzi tym samym mnóstwo pytań o napięcie pomiędzy prawdą a zmyśleniem w dziełach pretendujących do odwzorowywania tej pierwszej.
„Kłamiemy bezwstydnie, a do tego nie widzimy powodów, by tego nie robić. Dlatego współczesność nazwałem erą post-prawdy. Zachowanie Trumpa jest tylko najbardziej jaskrawym przykładem tego trendu”.
Unijny pat w sprawie umowy handlowej z Kanadą (CETA) minimalizuje szanse osiągnięcia w najbliższym czasie analogicznego, również wzbudzającego kontrowersje, porozumienia z USA. A jednak bezwzględnie krytykując umowy o wolnym handlu, musimy uważać, by nie wylać dziecka z kąpielą.
Żyjemy w czasach, kiedy coraz trudniej dotrzeć do wiarygodnych źródeł informacji. Przeświadczenie, że politycy kłamią, jest coraz silniejsze, autorytet władzy słabnie, a zaufanie do polityków spada. W konsekwencji organizacje sprawdzające fakty stają się coraz bardziej potrzebne.
Donald Trump mówi: „Ja teraz kłamię”. W konsekwencji: jeśli Donald mówi prawdę, to kłamie, a jeśli kłamie, to mówi prawdę. Problem ten – tak zwany paradoks kłamcy – trapił w przeszłości wielu filozofów. Nas nie powinien. Z paradoksu kłamcy wynika tak naprawdę, że nie warto zajmować się kłamcami, ponieważ odciągają nas oni od ważniejszych problemów.
„Kłamaliśmy rano, nocą i wieczorem” – po ujawnieniu tej wypowiedzi w 2006 r. ówczesny premier Węgier, Ferenc Gyurcsány, przegrał wybory parlamentarne, a jego partia poszła w rozsypkę. Czy słów Mateusza Morawieckiego wypowiedzianych w Bydgoszczy do zwolenników PiS-u nie należy traktować podobnie?
Szanowni Państwo! Dokumenty wyjęte z szafy, szuflady czy pawlacza Czesława Kiszczaka to z całą pewnością gratka dla zapalonych historyków powojennej Polski. Ale symboliczna waga i polityczne wykorzystanie odkrytej na nowo sprawy TW „Bolka” sięga daleko poza dysputy historyków – niesie się szerokim echem w debacie publicznej. Co jednak najbardziej zastanawiające – zdaje się podmywać fundamenty całego […]