Dowartościowanie transportu zbiorowego, pochwała wspólnej przestrzeni publicznej, budowanie sąsiedzkiej bliskości. Wszystkie pomysły na przyjazne ludziom miasto za sprawą pandemii straciły nagle na aktualności. „Czyżby?”, pyta David Sim. I pokazuje, że od pewnej wizji miasta nie ma odwrotu.
Zapewniwszy sobie prawo do samotności i luksusu, Rilke mógł spokojnie pisać tysiące listów. Często rozwijał w nich refleksje na temat idealnych relacji międzyludzkich. Gdy czyta się jego rady, trudno pozbyć się wrażenia egzystencjalnej hochsztaplerki w wykonaniu niezwykłego „Wujka Dobra Rada”.
Szanowni Państwo! W 1950 r. ukazała się głośna, klasyczna już dziś, książka Davida Riesmana „Samotny tłum”. Wielką dyskusję wywołało stwierdzenie, że społeczeństwo amerykańskie ewoluuje w niebezpiecznym kierunku – od rozpowszechnionej osobowości „wewnątrzsterownej” do osobowości „zewnątrzsterownej”. Ówczesne dyskusje wywołały zainteresowanie zjawiskiem „samotności” wśród psychologów społecznych, socjologów i ekonomistów. Do Polski echa debat zza oceanu docierały stopniowo. […]
20 proc. starszych Polaków czuje się samotnych i to najwyższy wskaźnik w Europie. Dlaczego tak się dzieje? – tłumaczy Claire Niedzwiedz, ekspertka zajmująca się samotnością i zdrowiem publicznym.
„Uczucie samotności, izolacji i marginalizacji jednostki jest dojmujące. Chyba nigdy wcześniej w historii ludzkości nie mieliśmy do czynienia z tak radykalnym indywidualizmem, który niesie ze sobą fałszywą obietnicę emancypacji i materialnego dostatku, a jednocześnie sprawia, że wielu ludzi czuje się całkowicie bezbronnych” – mówi indyjski intelektualista.
Żyjemy w czasach, w których techniczne uniknięcie samotności jest dość łatwe. Jeśli ktoś nie chce być samotny, to nie będzie – mówi znana psychoterapuetka Zofia Milska-Wrzosińska.
W filmie „Pycha” nie chodzi o prawo do odebrania sobie życia, ale o to, jak życie nieuleczalnie chorych i cierpiących sprawia, że ich śmierć może być dobra.
Usilne próby uczłowieczenia na nic się zdadzą. Skrzydła, choć skrępowane i ukryte, i tak się rozwiną do samodzielnego lotu. „Ćwir!” to bajkowa opowieść o przygodach ptakodziewczynki i ludzi, którzy ją pokochali.
„Wigilia Małgorzaty” pokazuje mało bajkowy świat – schyłku, chorób, ale też świadomości siebie i niepoddawania się narzuconym schematom. Książka Desjardins przedstawia samotność jako świadomy wybór, a nie narzuconą konieczność.
Adriana Prodeus Wróg Numer Dwa Oglądając pełnometrażowy debiut Katarzyny Klimkiewicz, nie sposób uniknąć skojarzeń z „Wrogiem Numer Jeden” Kathryn Bigelow. Podobnie jak dzieło amerykańskiej reżyserki jest to także opowieść o wojnie, ukazana zza kulis, biur, gabinetów, półprywatnych pokojów przesłuchań. Film skupia się na postaci prymuski robiącej karierę w twardym, męskim świecie. Zmienia się tylko cel […]
Sharon Bowman Wine with others, wine alone Everyone has a different idea of which things in one’s life one does alone and which must be done with others. Sometimes it seems to me that the variations and possibilities are as broad and manifold as the different types of likes and aversions in enjoying food. So, […]