„Rozmawialiśmy o syryjskim kryzysie, syryjskich uchodźcach i walce z organizacjami ekstremistycznymi w Syrii”, oznajmił rosyjski minister obrony Siergiej Szojgu tydzień temu w Moskwie, po spotkaniu szefów MON Syrii i Turcji, któremu przewodniczył. Kto ma powody do zaniepokojenia po tym spotkaniu?
Gdy policja obyczajowa zatrzymała 22-letnią Żinę Amini na teherańskiej ulicy, od razu uderzyli jej twarzą o maskę samochodu. Jej bratu powiedzieli, że biorą ją na komisariat na „przeszkolenie” w zasadach skromności. Dwie godziny później powiedzieli mu, że dostała zawału oraz udaru mózgu. Zmarła dwa dni później w szpitalu, nie odzyskawszy przytomności. I Iran wybuchł.
Gdybym był Syryjczykiem, to powiedziałbym, że dziś panuje wobec tego narodu brak empatii. Z jakiego powodu byłbym inny, gorszy od Ukraińca? Franciszek starał się nie wpaść w koleiny traktowania Ukrainy jako zła wyjątkowego i jedynego, co dominuje w zachodnim dyskursie – mówi indyjski działacz na rzecz praw człowieka.
Nominowany w tym roku do Oscara tunezyjski film podejmuje w osobliwy sposób walkę ze schematami orientalizmu: to portret uchodźcy pozbawionego heroizmu.
Upadek demokracji, kryzys ekologiczny, wojna w Syrii, spięcia międzykulturowe towarzyszące rosnącej potędze Chin – to tematy dokumentów, które konkurowały w tym roku o Oscara.
Prezydent Donald Trump w swojej „wielkiej i niezrównanej mądrości” wycofał wsparcie dla Syryjskich Sił Demokratycznych (SDF), czyli armii zdominowanej przez syryjskich Kurdów. W środę prezydent Turcji poinformował o rozpoczęciu interwencji militarnej przeciwko Kurdom w północnej Syrii.
Odwiedzając europejski obóz na wyspie Samos, nie sposób uciec od poczucia niedowierzania, zdumienia i bezsilności. Warunki panujące na tej małej greckiej wyspie dowodzą, że kryzys migracyjny trwa w najlepsze. Sytuacja jeszcze nigdy nie była tak zła.
Ciężko jest wyjść poza ramy tego, co stanowi nasze najbliższe otoczenie. Czasem warto jednak choć na chwilę oderwać się od telewizji, radia czy komputera, które bombardują nas informacjami o tym, co dzieje się na Wiejskiej, i poobserwować kawałek przysłowiowej „reszty świata”. Zakończony właśnie Brave Festival we Wrocławiu to najlepszy tego przykład.
„Obecnie zadaniem Rosji nie jest dogadywanie się z kimkolwiek – jej zadaniem jest zrozumienie, jakie może zająć miejsce w świecie, w którym Zachód nie odgrywa już dominującej roli”, mówi rosyjski politolog Fiodor Łukianow.
„Tak, będziemy mieli złe relacje z Zachodem – ale co zrobić? Mieliśmy też złe stosunki z Hitlerem i całą Europą, która była mu poddana, tak samo z Napoleonem i jego imperium. Przywykliśmy do tego”, mówi politolog blisko związany z Kremlem.
Niektóre prognozy sytuacji demograficznej w Turcji pokazują, że do 2050 r. na terenie tego kraju może być więcej Kurdów niż Turków. Czy przy takich uwarunkowaniach da się budować jednolite państwo oparte na nacjonalizmie?
Na początku lipca wojska irackie po dziewięciu miesiącach walk odbiły Mosul z rąk ISIS. Coraz słabiej radzący sobie w Syrii i Iraku islamscy ekstremiści zmuszeni są szukać nowych przyczółków na mapie świata. Takim miejscem jest Azja Południowo-Wschodnia, o czym świadczy rosnąca aktywność islamskich radykałów na filipińskiej wyspie Mindanao.
Wracamy do starej koncepcji odstraszania, w której tak naprawdę nie jest istotne to, czy pociski działają, ale to, że nie możemy tego wykluczyć. Nie chodzi o to, czy Rosjanie mogą być pewni tego, że Amerykanie przyjdą z pomocą Estonii, Litwie lub Rumunii, ale o to, czy mogą być pewni czegoś odwrotnego.
W piątek odbędą się najważniejsze w historii Islamskiej Republiki Iranu wybory prezydenckie. Przez ostatnich kilka miesięcy wydawało się, że reelekcja prozachodniego Hasana Rouhaniego jest pewna, lecz irańska rzeczywistość polityczna jak zwykle okazała się zaskakująca.
W sobotę, 29 kwietnia, mija pierwsze sto dni prezydentury Donalda Trumpa. To symptomatyczne, że setny dzień spędzi na wiecu poparcia w Pensylwanii, a nie w Waszyngtonie, gdzie odbędzie się doroczna Kolacja Stowarzyszenia Korespondentów w Białym Domu – uroczyste spotkanie dziennikarzy, na którym zgodnie z tradycją goście bezpardonowo śmieją się z prezydenta, a i on sam żartuje na własny temat.