Wbrew oczekiwaniom, najciekawszym motywem „Barbie” jest ukazanie męskiej frustracji w zmieniającym się świecie. Z tego powodu film nie stanie się filmem formacyjnym dla dziewczynek. Szkoda, że Greta Gerwig nie skupiła się na stworzeniu wartościowej historii o kobietach i dla kobiet.
Widziałam „Barbie” i „Oppenheimera”. Porównywanie ich uzasadnia jedynie zbieżny termin premier. Wolę pisać o „Barbie”, bo kwestie relacji władzy są dla mnie ciekawsze niż temat pragnienia zemsty.
Pod koniec stycznia w Etiopii doszło do próby obalenia patriarchy tamtejszego Kościoła prawosławnego przez święty synod. Stało za tym trzech arcybiskupów, którzy, po niepowodzeniu swej intrygi, założyli własny synod i jęli wyświęcać biskupów. To walka o wiarę, ale przede wszystkim o władzę. Pisze Konstanty Gebert.
Jarosław Kaczyński, twórca i niestrudzony propagator narracji „patriotycznej”, szuka emocjonalnej mocy w odwiecznych ustawieniach polskich mitów. Operowanie nimi w wolnej Polsce wydaje się jakąś groteską, ale wciąż powtarzane fałszywe analogie mogą stać się polityczną rzeczywistością – wraz z jej katastrofalnymi skutkami.
Całą twórczość Canettiego przenika nienawiść do ludzi za ich niedoskonałość i głupotę. Jednak za tą sterującą nim nienawiścią kryje się uczucie jeszcze bardziej źródłowe. Jest to lęk. Canetti bał się ludzi. W swoim intelektualnym wyrafinowaniu wiedział dobrze, jak bezsilna jest siła ludzkiego rozumu wobec siły ludzkich emocji.
Komunizm w Polsce postrzega się jako ideowy monolit i twór obcy. Książka „Bunt, podziemie, władza” narusza te wyobrażenia, a w rozmowie z Erykiem Krasuckim autor wyjaśnia, skąd wzięli się „Oni”, czym były „osobiste komunizmy” i dlaczego pewien łódzki prawnik nie nadawał się do rewolucyjnej roboty.
Polska po PiS-ie będzie pacjentem na OIOM-ie, ze zniszczonymi organami wewnętrznymi, krwotokami i generalnie niestabilnością zagrażającą życiu. Tradycyjne podejście każące układać w mozole polityki resortowe jest ślepą uliczką. Jeśli nie zmodernizujemy państwa i jego polityki, jeśli nie zdołamy sięgnąć po rewolucję ustrojową, to przyszłość będzie nadal chaosem i niepewnością.
Od ponad trzydziestu lat ulegamy presji przekonań wyrażanych w Polsce tak często, że stały się dogmatem – bez Boga niemożliwa jest etyka, a w konsekwencji ład publiczny. Piotr Szumlewicz udowadnia, że to intelektualna manipulacja, a społeczne roszczenia religii są zamaskowaną formą sprawowania władzy.
Doszedł na szczyt za sanacji, którą popierał i która pozwoliła mu wygrywać wielkie konkursy architektoniczne. Po wojnie odzyskał swoją willę w centrum miasta oraz dostawał intratne zlecenia od państwa. Biografia Pniewskiego to fascynująca lektura o społecznym kształtowaniu się statusu wirtuoza architektury, który potrafił wykorzystać do tego zarówno umiejętności, jak i kontakty.
Sportowcy i przemytnicy, wielomilionowe fortuny i machinacje zakładów pracy oddalonych od centrali. Zakopane z epoki Gomułki to przestrzeń wyjątkowo trudna do badania. A jednak z mozaiki publicystyki, dokumentów partyjnych czy esbeckich oraz nielicznych wspomnień, wyłania się frapująca rzeczywistość.
Na naszych oczach zmienia się dotychczasowy sposób uprawiania polityki, choć związane z nią namiętności wciąż pozostają te same. W ramach cyklu „Lektury na czas kwarantanny” przypominamy pięć dzieł literackich, które pozwalają lepiej zrozumieć mechanizmy władzy.
Kryzys demokracji, rosnąca fala populizmu, rewolucja w geopolitycznym układzie sił. Na naszych oczach zmienia się dotychczasowy sposób uprawiania polityki, choć związane z nią namiętności wciąż pozostają te same. Tuż przed wyborami w Polsce proponujemy lekturę pięciu dzieł literackich, które pozwolą lepiej zrozumieć i spojrzeć z dystansem na współczesne mechanizmy polityczne.
Niezależnie od całej medialnej i politycznej otoczki, pobicia w Białymstoku mają jedną zasadniczą przyczynę – oto grupa starszych i dobrze sytuowanych mężczyzn ze strachu przed utratą władzy nakłoniła grupę mężczyzn młodszych i biedniejszych do pobicia grupy słabszych. W zamian bijący dostali moralne rozgrzeszenie oraz iluzję władzy.
Szanowni Państwo, gdy oddajemy ten numer do publikacji, w całym kraju strajkują tysiące publicznych szkół i przedszkoli. Dzieci zostały z rodzicami, którzy mimo wszystko starają się pracować. Jednocześnie strajkują kierowcy taksówek i rolnicy. Tego rodzaju protestów, w takim połączeniu, nie widzieliśmy w Polsce od lat. Siłą rzeczy nasuwa się pytanie: czy tym, co przyniosły rządy […]
„Faworyta” to zaskakujący zwrot w karierze Giorgosa Lanthimosa. Przejrzysta fabuła i przystępna forma najnowszego dzieła arthousowego reżysera ujęły członków Amerykańskiej Akademii Filmowej, którzy nagrodzili Oscarem, odtwórczynię głównej roli kobiecej, Olivię Colman.