Szanowni Państwo! „Dlaczego PiS-owi nie spada poparcie?”. Właściwa odpowiedź na to pytanie to od niemal czterech lat święty Graal polskiej polityki. Reakcje na tak postawiony problem różnią się w zależności od osoby odpowiadającej, ale także czasu i panującej w danym momencie politycznej koniunktury. W gruncie rzeczy można je jednak podzielić na trzy zasadnicze grupy.
„My jako lewica chcemy pokazać, że te same wartości, które są ważne dla nas, w dużej części są też ważne dla prawej strony. […] My również możemy mówić o godności człowieka, o tym, że Polacy zasługują na szacunek. Możemy mówić, że chcemy bronić rodzin i że rodzina jest dla nas ważna”, mówi nowo wybrana posłanka Lewicy.
Ogromna większość posiadaczy prawa jazdy uważa, że jeździ samochodem lepiej niż „przeciętny kierowca”. To siłą rzeczy niemożliwe – większość nie może być lepsza niż średnia. Ale ta skłonność do przeceniania swoich zdolności nie dotyczy tylko prowadzenia samochodu. Pomaga też zrozumieć inną ciekawą prawidłowość – dlaczego dajemy się politykom mamić nierealistycznymi obietnicami.
Szanowni Państwo! Po konwencjach programowych czterech największych partii łatwiej wymienić, której grupie społecznej nie obiecano radykalnego podniesienia dochodów, czy to w postaci transferów gotówkowych, czy to darmowych usług. Skorzystamy właściwie wszyscy. I tak, od Koalicji Obywatelskiej najsłabiej zarabiający dostaną premię do zarobków, zaś młodzi Polacy mają otrzymać darmowy dostęp do internetu (pomijamy już pytanie o […]
Zwycięstwo Bartosza Arłukowicza nie jest receptą na sukces opozycji, nie dostarcza też prostej odpowiedzi, jak pokonać jesienią PiS. Ale daje kilka konkretnych pomysłów i pokazuje, że lepsza kampania opozycji jest możliwa.
Grzegorz Schetyna ogłosił nowe pomysły na pokonanie PiS-u. W tej chwili nie ma to jednak znaczenia. Najważniejsze pytanie po stronie opozycji brzmi inaczej: czy lider PO będzie w stanie zapanować nad partyjnymi kolegami? Mam wątpliwości.
„Ludzie przemieszczają się w każdym z możliwych kierunków: z prawicy na lewicę, z lewicy na prawicę, z centrum w stronę skrajności. Są zmęczeni stanem obecnym i chcą czegoś zupełnie innego”, mówi szef Europejskiej Rady Stosunków Międzynarodowych.
Reakcje rozmaitych publicystów i polityków tak zwanego głównego nurtu na powstanie Wiosny pokazują, że niewiele zrozumieli z fenomenu popularności ruchów populistycznych odnoszących triumfy na całym Zachodzie. Biedroń tę lekcję odrobił znacznie lepiej.
Szanowni Państwo! Spośród wielu mitów, bezwiednie powtarzanych w dyskusji o polskiej polityce, jednym z najbardziej uderzających jest ten o sprawczej sile mediów, które w żelaznym uścisku trzymają rzekomo rząd dusz po jednej i po drugiej stronie politycznego sporu. To mit o tyle jaskrawy, że politycy tak rządu, jak i opozycji solidarnie wypowiadają na temat roli […]
Problem opozycji to nieszczęśliwy splot dwóch okoliczności. Po pierwsze, tak z perspektywy PO, jak i Nowoczesnej, każda ich wersja będzie lepsza niż nieliberalne rządy Prawa i Sprawiedliwości. Po drugie, opozycja nie wie, w co wierzyć, by skutecznie odsunąć PiS od władzy.
„Liberałom nie powinno sprawiać trudności zajęcie twardego stanowiska przeciwko nielegalnej imigracji. Podobnie w wielu kwestiach społecznych – powinni zdać sobie sprawę, że społeczeństwa zmieniają się powoli i ludzie potrzebują czasu, by dostosować się do tych zmian”, mówi dziennikarz CNN i felietonista „The Washington Post”.
Dlaczego ludzie głosują wbrew swoim interesom? To pytanie dręczy politologów i działaczy społecznych od co najmniej dwóch wieków, kiedy prawa wyborcze zyskiwały coraz szersze i coraz biedniejsze grupy obywateli. Książka Arlie Russell Hochschild to kolejna próba zrozumienia tego fenomenu. Tym razem w jednym z najuboższych i najbardziej zacofanych stanów współczesnej Ameryki.
Jeśli opozycja chce wrócić do gry, musi odzyskać pewność siebie i uwierzyć we własne słowa. Musi od nowa wykreować obraz świata opisywany jej własnym językiem. Będzie to jednak trudne po tym, gdy kluczowe pojęcia – na czele z demokracją – zostały zredefiniowane przez PiS – pisze Piotr Krynicki, analizując siłę i możliwości języka w politycznej mobilizacji.
Mam ogromny żal do PO za to 500+. To było takie proste! Trzeba było coś dać ludziom. Do ręki. Nie zbudować za płotem.
Wojciech Rafałowski Ruch Palikota w Sejmie – reprezentacja liberałów z wielkich miast? Trzeci wynik Ruchu Palikota w tegorocznych wyborach do Sejmu jest dla wielu zaskoczeniem. Czy jest to wyłącznie partia liberalnej wielkomiejskiej młodzieży? Kogo przyciągają antyklerykalne hasła głoszone przez założyciela tego ruchu? Wbrew pozorom Palikota najchętniej popierają wcale nie największe miasta, ale te średniej wielkości, […]