Od 24 lutego 2022 roku codziennie w mediach pojawiają się kolejne doniesienia o trwającej już niemal rok inwazji Rosji na Ukrainę. Organizowane są akcje wsparcia, a Ukrainki i Ukraińcy mówią o swoich przeżyciach, porzuconych domach i stracie najbliższych. To wszystko nie umyka oczywiście polskim dzieciom. To z myślą o nich powstały trzy przedstawione tutaj książki.
W roku, w którym słowo „wojna” wyszło poza podręczniki i stało się dla współczesnych dzieci czymś obecnym tuż obok, po sąsiedzku, ważną sprawą jest wznawianie książek, które pokazują długotrwały wpływ wojennego dramatu na ludzkie życie. Ich przekaz brzmi teraz głośniej: wszyscy jesteśmy tacy sami, a wojna zawsze jest krzywdą.
Na wakacje do Afryki czy w Polskę? Książki z wydawnictw Muchomor oraz Dwie Siostry proponują oba kierunki. Pierwsza z nich to malarska, oparta na zmysłach podróż, druga –kompendium podróżnicze. Problem w tym, że w pierwszej Afryka jest dziwnie niezróżnicowana kulturowo, drugą trudno zaś potraktować jak praktyczny przewodnik.
Talula ma zrujnowane życie i nikt jej nie rozumie, ale woli zapisać to w dzienniku, niż porozmawiać ze swoją dziwną rodziną. „Chcę kota i normalnych rodziców!” Marion Achard zmusza do zadania sobie pytania, jakiej literatury antypedagogicznej potrzebują dziś dziecięcy czytelnicy.
Świat pokochał lamy. Spotkamy je wszędzie – pod postacią maskotek, breloczków, papierniczych gadżetów, na ubraniach. Co takiego jest w tym wysokim, spokojnym acz upartym zwierzęciu, że zawładnęło naszą wyobraźnią? O tym traktuje „Lama mania” Françoise de Guibert.
We Włoszech jego książki zrewolucjonizowały sposób pisania dla dzieci. Stawiał na prostotę, ale nie stronił od gier językowych. Wiedział, że lektura jest albo momentem twórczej wolności, albo niczym. Gdyby żył, w 2020 roku Gianni Rodari obchodziłby swoje setne urodziny.
Rodzeństwo spędzające wakacje z dala od ogarniętego wirusem odry domu ulega czarowi letnich miesięcy. Labirynt w ogrodzie, zaczarowany zamek, prawie Śpiąca Królewna, magiczny pierścień… klasyczna powieść Edith Nesbit wciąż ma wiele do zaoferowania współczesnym czytelnikom
„Wiatr z księżyca” szkockiego pisarza Erica Linklatera to klasyka brytyjskiej literatury. Powieść opatrzona niezapomnianymi ilustracjami Zbigniewa Lengrena oferuje czytelnikowi wartkie tempo zdarzeń, absurdalny humor i garść całkiem poważnych refleksji.
„Archistoria” to historia budowli i budynków, która za nic ma nudną chronologię i zaprasza do podróży w czasie i przestrzeni. Zestawiając budynki z różnych epok i stron świata, autorka opowiada o formach i materiałach w ich ówczesnym i współczesnym zastosowaniu.
Choć to książka o ikonie mody, przesłanie kierowane do młodych odbiorców nie promuje bynajmniej bycia uroczą modnisią. Wręcz przeciwnie – książka Annemarie van Haeringen zachęca do ciężkiej pracy, wytrwałości i konsekwentnego dążenia do obranego celu.
A gdyby tak spać, stojąc na jednej nodze, jak flaming? Albo na klęczkach, jak wielbłąd? Lub też sunąć po niebie, drzemiąc w locie, jak jerzyk? Książka Jiříego Dvořáka i Marii Štumpfovej to zbiór opowieści o zaskakujących sennych zwyczajach zwierząt.
Karolina Wigura Bajkowe powtarzanie pytań Babcia codziennie wieczorem siadała na brzeżku mojego łóżka i opowiadała. Z niezmąconą cierpliwością. Takiej było trzeba: babciu, opowiedz mi historię o panu Twardowskim – mówiłam na przykład po raz sto pięćdziesiąty, bo z jakiegoś powodu szczególnie lubiłam opowieść o szlachcicu, który zaprzedał duszę diabłu. A babcia mówiła – dobrze, ale […]