Od 1914 roku ciała imperialnych potęg coraz szybciej zaczęła trawić gorączka unarodowienia, doprowadzając w końcu do ich zgonu. O tej i innych przemianach tamtego czasu Iza Mrzygłód dyskutuje z Maciejem Górnym, współautorem „Naszej wojny”.
Brak zbiorowo przyjętego kanonu wartości sprawia, że moment odzyskania niepodległości za każdym razem staje się początkiem zażartej walki o to, jaka Polska ma być. Było tak w II, jest i w III RP. Co gorsza, poszczególne wizje państwa wykluczają ze wspólnoty politycznej znaczną część obywateli.
Setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości póki co nie przynosi pogłębionej refleksji, a raczej blade rytuały i sentymentalne mity. Nowy cykl tekstów „Kultury Liberalnej” proponuje alternatywę – namysł nad niepodległością jako doświadczeniem ważnym, ale trudnym i nie zawsze pięknym.
„Hiszpankę” zapowiadano jako „megaprodukcję”, jakiej dotąd w polskim kinie nie było. Bilet na film Łukasza Barczyka nie okazał się jednak przepustką do innego świata, a jedynie wejściówką do teatrzyku. Co gorsza, trudno powiedzieć, czy ciekawsze elementy scenografii znalazły się tam celowo, czy może zupełnym przypadkiem.
Szanowni Państwo, 100 lat temu, 28 lipca 1914 r., Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii. Rozpoczęła się I wojna światowa. Wraz z nią nadeszła epoka, którą znamy – upowszechnienia ustroju republikańskiego i psychoanalizy, praw kobiet i strachu przed zjawiskiem masowej śmierci. A także nawyku zmiany czasu z zimowego na letni. Czy jednak wspomnienie tamtego lata może mieć […]
Polska dwukrotnie w XX wieku wybiła się na pełną niepodległość. Wypadająca w tym roku 100. rocznica wybuchu I wojny światowej i jubileusz 25-lecia III Rzeczpospolitej skłaniają do porównania dróg, jakimi Polacy zmierzali w stronę wolności, przekonuje Jacek Stawiski, dziennikarz i szef TVN 24 Biznes i Świat.