Nadszedł czas, gdy redaktorzy Patrząc przemawiają własnym głosem, by podsumować miniony sezon filmowy. Tym razem do zestawu kategorii – odkrycie, rozczarowanie, scena roku oraz odkopany klasyk – musieliśmy dodać kolejną: filmowa odtrutka na 2016.
2016 r. obfitował w arcyciekawe wydarzenia – należały do nich m.in. monumentalna ekspozycja „Brescia. Renesans na północy Włoch” w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz wystawy krakowskie: Maxa Ernsta w MCK, Daniela Spoerri w MOCAK-u i Anny Zaradny w Bunkrze Sztuki.
W pierwszym numerze „Kultury Liberalnej” AD 2017 uzupełniamy subiektywne listy dziesięciu najlepszych albumów muzycznych zeszłego roku w dwóch kategoriach: gitarowej i elektronicznej. Prezentujemy także ostatnią – pięciu wydawnictw klasycznych.
W mijającym roku liczba seriali na różnych platformach wciąż nie pozwalała na to, by choć zbliżyć się do ogarnięcia bogactwa tej oferty. Co więcej, w tym przypadku za ilością idzie też jakość proponowanych historii oraz sposobów ich opowiadania.
W ostatnim numerze „Kultury Liberalnej” AD 2016 prezentujemy pierwsze części subiektywnych list dziesięciu najlepszych wydawnictw muzycznych roku w dwóch kategoriach: gitarowej i elektronicznej. W następnym numerze uzupełnimy dzisiejsze zestawienia i zaprezentujemy ostatnie – dziesięciu wydawnictw klasycznych.
Z punktu widzenia republikańskiego establishmentu stała się rzecz niewyobrażalna – choć wszystkie znaki na niebie i ziemi zapowiadały, że tak właśnie będzie.
O nagrody Akademii każdy walczy na swój sposób: jedni rozgrzani do czerwoności pędzą w postapokaliptycznym wyścigu, inni czołgają się przez zlodowaciałe błoto. Autorzy „Kultury Liberalnej” także oceniali filmowe wysiłki w swoich recenzjach, o czym przypominamy tuż przed ceremonią wręczenia Oscarów.
O nieudanych reformach na Ukrainie w 2015 r. i nadziejach na nowy rok.
Clintonowie powracają, promując rodzinną fundację, a wraz z nimi pojawiają się pytania o prezydenturę w 2016 roku. Spekulacje dotyczą jednak już nie tylko Hillary, ale także nieco zapomnianej… Chelsea.
Dźwięk wydawany krakowski dzwon Zygmunt zależy podobno od tego, czy dzwoni, by oznajmić radość, czy też lamentuje nad nieszczęściem, które przytrafiło się miastu lub ojczyźnie. Zygmunt zabrzmiał w ostatnią niedzielę, niedługo po tym, jak na brazylijskiej plaży papież Franciszek ogłosił, że kolejne Światowe Dni Młodzieży odbędą się w Krakowie. Nie słyszałam, jakie tony popłynęły z wieży katedry wawelskiej, ale przy całym zrozumieniu dla radości, jaką przyniosła wielu ta wiadomość, tony Zygmunta – to dla mnie zbyt wiele.
Magda Szcześniak Wrocław jest mężczyzną? Pisząc ten felieton, czuję się zawstydzona i wkurzona tym, że odczuwam zobowiązanie do napisania go – że w erze postesencjalistycznych tożsamości, nawoływań o politykę opartą na partycypacji (a czasem także na parodii), ja uderzam w tony poważne, niczym z drugiej fali feminizmu. I już myślę, że może nie warto, że […]