Takiego rozmiaru społecznych protestów przeciwko działaniom nowo wybranych władz nie było chyba jeszcze nigdy w przeciągu ostatnich dwóch dekad. Pikiety Komitetu Obrony Demokracji gromadzą dziesiątki tysięcy ludzi w różnych miastach Polski. W którą jednak stronę ma pójść ten ruch?
Ten rok w polityce wschodniej nie zostanie zapamiętany zbyt pozytywnie. Może to i zaskakujące – zwłaszcza po piekielnym roku 2014 – taka jest jednak prawda.
Czy samobójstwo musi mieć sens? O tajemniczych i kontrowersyjnych okolicznościach śmierci Primo Leviego opowiada filozof Jan Tokarski.
Na dożywianie dzieci państwo wydaje rocznie 800 mln zł. Dlaczego mimo tak dużych nakładów system nie działa?
Powiedzmy sobie to jasno: w tej chwili zagrożeniem dla polskiej lewicy, przy założeniu, że pragnie ona państwa silnego i przyjaznego „zwykłemu człowiekowi”, nie jest Ryszard Petru, ale Jarosław Kaczyński. Partia Razem popełnia błąd, nie angażując się w protesty przeciwko działaniom rządu.
Najnowszy wieżowiec przy ulicy Kopernika w Warszawie, który powstał na bardzo niewielkiej działce, od samego początku budził kontrowersje. Należy jednak przyznać, że wraz z zakończeniem inwestycja ta objawiła swoje nieco inne, pozytywne oblicze.
Punktem wyjścia w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o wizję państwa w programie Prawa i Sprawiedliwości, może być próba ulokowania takiej wizji w ramach różnych typów orientacji politycznych, pojawiających się w różnych krajach świata w odpowiedzi na kryzys państwa demokratycznego.
Wrześniowe wybory do parlamentu Katalonii i niedzielne do kortezów Hiszpanii połączyły Barcelonę z Madrytem – i tu, i tu sformowanie rządu okazało się poważnym wyzwaniem. To, której ze stron uda się szybciej wyjść z impasu, może być kluczowe w politycznych zapasach o niepodległość prowincji.
Szanowni Państwo, „Chciałbym być emerytowanym zbawcą Narodu”, powiedział ponad 20 lat temu Jarosław Kaczyński Teresie Torańskiej. Trudno o większy kontrast z odpowiedzią Donalda Tuska, który na podobne pytanie odpowiedział, że chciałby zostać zapamiętany „jako fajny gość”. Z tego samego wywiadu Torańskiej dowiadujemy się również, że obecnego lidera PiS nie interesują fotele ministra sprawiedliwości, premiera czy prezydenta. […]
„PiS nie zajmuje się sprawami merytorycznymi i nie zgłasza projektów reform, dlatego że oczyszcza sobie przedpole. W pierwszych miesiącach celem rządu będzie stworzenie warunków ułatwiających podejmowanie decyzji i kontrolowanie państwa”.
„Prawo i Sprawiedliwość zawsze szło do wyborów z hasłem «uobywatelnienia ludzi», których głosu nikt słuchał. Nie sądzę, żeby ten program został zarzucony”, mówi europoseł Prawa i Sprawiedliwości
Projekt Prawa i Sprawiedliwości ma charakter rewolucyjny. Partii Jarosława Kaczyńskiego nie chodzi o kontynuację tego, co się w Polsce zaczęło w roku 1989. Prezes PiS jest bowiem bezlitosnym krytykiem III RP – państwa ufundowanego na kompromisie okrągłostołowym oraz wszelkich jego politycznych i ekonomicznych konsekwencjach. Kaczyński dąży więc do czegoś, co będzie radykalnym novum.
Dążenie PiS-u do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za rządy przy jednoczesnej nieuchwytności celu tej partii sprawia, że nie da się jej rozliczyć z rezultatów rządzenia.
Jeśli Bertrand Russell ma rację, że polityka polega na rozbudzaniu ludzkich namiętności i dzieleniu społeczeństwa wedle partyjnego klucza, to na tle rodzimych polityków Jarosław Kaczyński opanował tę umiejętność zdecydowanie najlepiej.
Najnowszy film Natalii Kudriaszowej to opowieść o utracie złudzeń i rozpaczliwej próbie ich odzyskania. W tym portrecie współczesnych Rosjan wychowanych jeszcze w ZSRR odnaleźć się może każde pokolenie, które swą młodość strawiło na marzeniach o wielkości.