W pierwszych słowach mojej recenzji pragnę wytłumaczyć się z tytułu. Ponieważ dane mi było zaznać rzeczy nowej i trudnej do opisania, postanowiłem uciec w neologizm i spolszczyć zgrabne słowo antics, którym tak chętnie szafują brytyjscy krytycy.
Szanowni Państwo, latem zeszłego roku na światowe giełdy padł blady strach. Rządy rzuciły się na pomoc upadającym instytucjom ekonomicznym, wykonując krok szalenie kontrowersyjny: pompowanie miliardów dolarów w prywatne firmy (przy czym uwadze podatników nie uszły, słynne już, niebotyczne premie). W ciągu kilku tygodni pojawiła się obiegowa opinia na temat przyczyn kryzysu: „wszystko przez rozszalały neoliberalizm!” – zwykle […]