8 marca, w dniu upamiętniającym 50. rocznicę protestów na Uniwersytecie Warszawskim, polski rząd przedstawił swoją oficjalną linię: wydarzenia z roku 1968 to „ogólnopolski ruch społeczny przeciwko komunizmowi”, który został zmiażdżony przez „komunistów”, odwołujących się do nagannego antysemityzmu.
Katastrofa Holokaustu zmieniła nastawienie Żydów sceptycznych co do możliwości budowy swojego państwa, w tym Żydów religijnych. Od końca II wojny światowej większość Żydów na świecie widziała w utworzeniu państwowości historyczną konieczność dla narodu, którego 6 milionów obywateli zostało w Europie wymordowanych i którego wielowiekowa kultura europejskiej diaspory została właściwie unicestwiona.
Pamiętam, jak w setkach wywiadów pytano mnie o to, jakie rezultaty dał Kongres Kobiet, jakie ustawy powstały dzięki jego postulatom? Prawie żadne, ale nie o to chodziło. W polityce nie wszystko daje się interpretować poprzez programy, cele, efekty, partie i wielkość narcystyczną przywódcy.
W rozmowach z rodzicami protestującymi w Sejmie nie powinno być miejsca na targowanie się. Dlaczego więc władza nadal nie spełniła głównego postulatu o dodatku pielęgnacyjnym w wysokości 500 złotych? Rządzący najwyraźniej wychodzą z założenia, że niewielki odsetek głosujących niepełnosprawnych nie będzie w stanie im zaszkodzić. To ryzykowna strategia, bowiem istnieje jeszcze coś takiego jak społeczna solidarność.
Znamy już nominacje do Nagrody Literackiej GDYNIA 2018. Wśród nominowanych autorów są m.in. Paweł Sołtys, Dorota Masłowska, Jerzy Kronhold, Sława Lisiecka i Marcin Wicha. Mamy swoich faworytów.
„La Manada”, najgłośniejsza od lat hiszpańska sprawa o gwałt zbiorowy odbija się szerokim echem poza samą Hiszpanią. Piszą o niej najważniejsze światowe media. Zareagowały nawet Komisja Europejska i ONZ.
Serdecznie zapraszamy na spotkanie o katolicyzmie otwartym w powojennej Polsce i miesięczniku „Więź”.
„Śmierć Stalina” to częściowo farsa, a częściowo szkic na temat okrucieństwa władzy. Brytyjsko-francuski film o przewrocie pałacowym Chruszczowa jest świetną komedią, od której włos się jeży na głowie.
Aby dać pojęcie o stopniu pogmatwania fabuły „Cudu Heliany”: po „striptizie” bohaterki następuje samobójcza śmierć, a następnie zmartwychwstanie jednego z bohaterów dzięki wspomnianej bohaterce, która następnie sama traci życie i zostaje wskrzeszona przez tego, kogo sama uprzednio wskrzesiła, po czym wstępują do niebios. A to zaledwie część całej historii.
Szanowni Państwo! W naszym kraju, gdzie obowiązują jedne z najsurowszych w Europie praw regulujących dostęp do przerywania ciąży; gdzie, jak zapowiedział niedawno Jarosław Kaczyński na spotkaniu z wyborcami: „póki my żyjemy, żadnych małżeństw homoseksualnych nie będzie”; gdzie dostęp do antykoncepcji „dzień po” jest ograniczany poprzez przyznanie lekarzom i farmaceutom prawa do korzystania z „klauzuli sumienia”; […]
„Największym problemem jest popularność narracji opartych na nieprawdziwych informacjach. To działa bardzo efektywnie, bo jest powtarzane tysiące razy, co, zgodnie z myślą Josepha Goebbelsa, decyduje o tym, co jest prawdą, a co nie. Tylko że nie ma jednego totalitarnego państwa i jednego Goebbelsa, ale tysiące Goebbelsów – różnych frakcji, tendencji i poglądów”, mówi profesor z Uniwersytetu Oksfordzkiego.
Powieść Luciana Dana Teodoroviciego to anatomia wchodzących w wiek średni ojców, mężów, kochanków i narzeczonych, którzy nie do końca radzą sobie ze wszystkimi rolami, które przyniosło im życie. Na tych podstarzałych chłopców, słuchających Cohena i Boba Dylana, trudno się jednak gniewać. To marzyciele, wiecznie goniący za autentycznym uczuciem.
„Wracamy do epoki chaosu, państw na wpół upadłych, sparaliżowanych, podzielonych, która przez większość czasu była w Europie normą. Nie ma już liberalnego świata, do którego państwa postkomunistyczne mogłyby dołączyć. Nie mówię, że zniknął całkowicie, ale jest w kompletnej rozsypce”, mówi słynny brytyjski filozof polityki.
Jak powstają opowieści? Kto je przywołuje, zbiera, przekazuje pisarzom i poetom? W zachwycającej malarskim rozmachem książce Roch Urbaniak przedstawia tajemniczego Papiernika – poszukiwacza nieopowiedzianych historii, oraz jego baśniową kolekcję.