Nie tylko w Polsce szykuje się walka o Sąd Najwyższy. 81-letni sędzia Anthony Kennedy oświadczył właśnie, że 31 lipca, po trzydziestu latach w amerykańskim Sądzie Najwyższym, przechodzi na emeryturę. Zwolnienie jednego z dziewięciu miejsc w najważniejszym sądzie Stanów Zjednoczonych zawsze jest ważnym wydarzeniem, ale waga decyzji Kennedy’ego jest wprost proporcjonalna do wagi jego głosu.
„Jeżeli w ciągu bardzo krótkiego czasu można zmienić ustawę o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, to równie dobrze można w takim czasie przywrócić zgodność z Konstytucją ustaw sądowniczych. Tego się jednak nie robi, ponieważ w tym przypadku Stany Zjednoczone i Izrael nie wywierają presji. Gdyby tak było, to sprawa zostałaby załatwiona w ciągu doby”, mówi konstytucjonalista Ryszard Piotrowski.
Prezydentka Tajwanu, Tsai Ing-wen, w poniedziałkowym wywiadzie udzielonym AFP nie bawiła się w dyplomatyczne subtelności. W bardzo mocny i jednoznaczny sposób zwróciła się do społeczności międzynarodowej o pomoc. Spokojnie, na Tajwanie nie wydarzyła się żadna katastrofa naturalna ani wojskowy pucz. Mała wyspa krzyczy na cały świat, że potrzebuje pomocy politycznej i ochrony przed presją Chin kontynentalnych.
Żądanie od opozycji pomysłu na to, jaką Polskę chce budować – czegoś, co na naszych łamach nazywano „big idea” – to nie fanaberie grupki intelektualistów, ale jedyna odpowiedzialna droga.
W świecie anglosaskim ogromną rolę odgrywają uniwersytety i think tanki. To będzie bomba z opóźnionym zapłonem, bo w te środowiska bardzo powoli przenika nowy obraz Polski – ale ten proces postępuje i nie możemy go łatwo zatrzymać.
Szanowni Państwo! Co mają wspólnego bezkrytyczni zwolennicy opozycji z trenerem Adamem Nawałką? Chcą wygrać dwa różne pojedynki, nie zmieniając taktyki. Tak jak selekcjoner polskiej kadry zdecydował się przygotowywać drużynę do mistrzostw świata według dokładnie takiego samego schematu, jak przygotowywał ją do mistrzostw Europy przed dwoma laty – i wystawić „sprawdzonych” zawodników niezależnie od bieżącej formy […]
W „Stancach” króluje życie. Z tym, że radosny witalizm Kronholda nie jest prostą afirmacją świata poza śmiercią i cierpieniem. Pewien rodzaj radości z życia da się bowiem osiągnąć dopiero wówczas, gdy się z nimi skonfrontujemy – oswoimy śmierć i pozwolimy wypalić się cierpieniu.
W filmie Pawła Pawlikowskiego to, co najważniejsze, pozostaje poza ekranem. Pod pozorem melodramatycznych perypetii kryje się tragiczne zmaganie jednostek – i całej kultury – z żartem historii. To walka, której dramatyzm oddała też debiutancka powieść Milana Kundery.
Mamy taki obraz „półwęgierski”, czyli niedokończoną katastrofę. Tam wszystkim, którzy starają się działać, opadają już ręce. Wielu moich kolegów wciąż pyta, czy w Polsce jest jeszcze szansa. I ja odpowiadam: jest, ale niepokoi to, że jeśli nie dokona się po stronie liberalnej jakakolwiek zmiana, to PiS spokojnie wygra.
Nie bez kozery jest tak, że dziennikarze są dużo bardziej wzmożeni niż politycy. Jak w studiu gasną światła, to politycy ze sobą rozmawiają – natomiast dziennikarze po zakończeniu programu nadal się obrażają i nie podają sobie rąk. Uskrajnienie opinii nakłada się na to, że boją się o swoje miejsca pracy – wojna zaś jest źródłem dochodów.
Czy to możliwe, by dziecko przez jedenaście lat ukrywało przed bliskimi, że nie potrafi czytać? Sylvia Bishop w powieści „Panna Jones i Książkowe Emporium” zaprasza nas w podróż po świecie pełnym dobrych książek i złych zamiarów. Co z tego wyniknie? Zadziwiająca rzecz!
Występy DJ-ów o legendarnej erudycji zwanych selektorami zawsze zaskakują. Wytwórnia Dekmantel dedykowała im serię kompilacji.
Dla mnie wartością samą w sobie jest niezaangażowany i zdystansowany sposób uprawiania dziennikarstwa. Ale oczywiście każdy może to definiować inaczej. Dla jednych, niechże ich symbolem będzie Tomasz Lis, wartościowe może być dziennikarstwo silnie zaangażowane. Każdy może, na własne konto i ryzyko, dowolnie uprawiać ten zawód – ale nie w mediach publicznych.