W artykule opublikowanym w ostatniej „Polityce” [„Kolejny koniec Polski”, nr 12/2019] Mariusz Janicki oraz Wiesław Władyka martwią się, że odbieram ludziom radość ze straszenia PiS-em. Niepotrzebnie.
10 lat temu powstała „Kultura Liberalna”. Jeśli myśleć o jej intelektualnych inspiracjach, z pewnością należy przywołać Raymonda Arona. Choć nasz świat coraz bardziej oddala się od tego, w którym żył (14 marca minęła 114. rocznica jego urodzin), postać Arona zdaje się przeżywać swój renesans. Zarówno we Francji, jak i poza nią. Jednym z przejawów tej ponownej fascynacji jest popularność „Abecadła Arona”, które właśnie zostało opublikowane pod redakcją jego córki, Dominique Schnapper. Skąd ta popularność? Co ma nam do powiedzenia dzisiaj?
Co może pójść nie tak? Wystarczy przecież cofnąć zakaz i karni Chińczycy rzucą się do powiększania rodzin. Coś jednak poszło nie tak.
W walce przeciwko prawom osób o innej orientacji seksualnej reprezentanci polskiej prawicy raz po raz gubią się w argumentach. Z jednej strony, słyszymy, że ich celem jest obrana „prawa naturalnego” czy porządku Natury. Z drugiej, mówi się nam, że zagrożona jest przede wszystkim polska tradycja i wartości, a więc nasza specyficzna kultura.
Gdyby te czterysta pięćdziesiąt stron przeraźliwie nudnej papki słownej wytworzył debiutant bez wyrobionego nazwiska, prawdopodobnie miałby problem ze znalezieniem wydawcy, a czytelnicy zostaliby przez to uwolnieni od lektury wysokiego ryzyka. Niestety, rzecz ową popełnił autor „Łaskawych”.
W swoim najnowszym filmie Alice Rorwacher pokazuje, że kluczem do zrozumienia włoskiej drogi do nowoczesności może okazać się postać współczesnego świętego Franciszka.
„Edukacja o prawach człowieka, w tym przeciwdziałanie dyskryminacji, jest obowiązkowym zadaniem szkoły podstawowej i ponadpodstawowej”, mówi prezydent Warszawy.
Szanowni Państwo! Kiedy prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski ogłosił podpisanie Karty LGBT+, zdawało się, że próżno spodziewać się, by wybuchła w tego skutek afera – medialna ani jakakolwiek inna. Po pierwsze, następca Hanny Gronkiewicz-Waltz zapowiadał to już w trakcie kampanii wyborczej, i to nie jako jedyny polityk (czynili to wówczas także Jan Śpiewak i Andrzej Rozenek […]
„Mnie naprawdę szlag trafił, kiedy zorientowałam się, że polska młodzież ma gorszy start niż młodzież w innych krajach. Bo to jest gorszy start”. O stanie edukacji seksualnej w Polsce mówi znana modelka, autorka książki „SEXEDPL”.
„Jeżeli dziecko przychodzi do nas z pytaniem o seks, to znaczy, że już się czegoś na ten temat dowiedziało. […] Dociekliwość dzieci w kwestiach seksualnych wynika wyłącznie z ich ciekawości świata. Seks to wiedza o tym, jak działa świat, podobnie jak to, skąd się bierze kupa”, mówi psycholożka.
Wychowanie dzieci bez dyskryminacji ma jeden cel: brak dyskryminacji. Choć to banał, w polskich dyskusjach prowadzonych na poziomie czystej teorii ta prosta prawda się zaciera. W norweskim przedszkolu, do którego chodzą moi synowie, widzę, jak wprowadzanie teorii w praktyce służy wszystkim: dzieciom i rodzicom, niezależnie od pochodzenia i orientacji.
Kim jest idealny odbiorca „Teatru”? To chłopak lub dziewczyna w wieku licealnym lub studenckim, zainteresowani teatrem i Portugalią, najlepiej uczący się języka portugalskiego i uczęszczający na zajęcia teatralne. To niewielka publiczność. A szkoda.