Na K2 Szerpowie z różnych wypraw zjednoczyli swoje siły i nazwali siebie „nepalskimi braćmi”. To dokonanie świadczy o tym, że można osiągnąć sukces dzięki solidarności. Tego zresztą uczy wyznawany przez nich buddyzm tradycji tybetańskiej. Współpraca i współodczuwanie z innymi jest ważniejsze aniżeli wyścig i rywalizacja.
„«Wydaje się, że katastrofy XX wieku wpędziły większość świata w ideologiczny odpowiednik depresji klinicznej» – pisze psychoanalityk Christopher Bollas. Faktycznie, świadomość, że raz za razem musimy zbiorowo przechodzić przez te same lekcje, tyle że w zmienionej choreografii i z innymi aktorami, może wpędzać w przygnębienie”.
Szanowni Państwo! Ostatnie lata przyniosły nam głównie hipotezy o końcu liberalizmu. Oskarżenia o wykorzenienie, indywidualizm, permisywizm, kosmopolityzm i inne „-izmy” powtarzane są do znudzenia. Niektórzy sądzą nawet, że odkrywają coś doniosłego. Sęk w tym, że lista tych lamentów ma co najmniej dwa stulecia. Złośliwi sięgną dalej w przeszłość. Zamiast tego – postanowiliśmy raczej zabrać się […]
Była ostentacyjnie katolicka, a jednak jako pisarka odrzucała wszelkie doktrynalne podpórki: „Kiedy katolicki powieściopisarz zamyka oczy i próbuje patrzeć oczami Kościoła, dorzuca kolejne źdźbło do sterty świątobliwej tandety, z której od jakże dawna słyniemy”.
„Kobiety w «Bosorce» nie dochodzą bezpośrednio do głosu, ale mówią właśnie przez obrazy. Mówią silnym głosem, nie są ofiarami, są pewne siebie, groźne. Jak teraz, kiedy mówimy rządzącym «wy***lać»”. O swojej książce, łemkowskiej tożsamości, historycznych traumach i sile kobiet opowiada Katarzyna Szweda.
„Nie czuję się dziś częścią żadnego środowiska. Jestem raczej skazany na stanie z boku i recenzowanie. Nie widzę szansy na entuzjazm i na wskazanie swojego obozu politycznego. Ja się generalnie w najbliższych latach niewiele po polityce spodziewam”.
„Coraz częściej zamiast się relaksować na łonie natury, frustrujemy się, już niemal wszędzie natykając się na ślady działalności człowieka. Jesteśmy z pewnością najbardziej inwazyjnym gatunkiem na Ziemi”. O „postprzyrodzie”, innym spojrzeniu na zwierzęta i skazach ludzkiego charakteru opowiada Krzysztof Łapiński.
Guadagnino w swoim serialowym debiucie udowadnia, że nawet osadzając swoją opowieść w placówce militarnej, umie stworzyć barwną, hedonistyczną odę do wolności jednostki.