Dawny konserwatyzm umarł. Pryncypialny i dogmatyczny wariant konserwatyzmu święci natomiast niepokojące triumfy. Jego zwolennicy nie pragną chronić społecznych kompromisów, zawsze trudnych i kruchych. Wolą budować społeczną jednomyślność – propagandą w telewizji, a na ulicach, jeżeli trzeba, przy użyciu pałek teleskopowych.
Szanowni Państwo! Trudno dokładnie wskazać rok, w którym nasza uwaga stałą się walutą. W świat mediów społecznościowych wchodziliśmy pełni optymizmu. Fascynowały nas innowacje, z którymi przyszli do nas twórcy Facebooka, Twittera, potem WhatsAppa, Instagrama, Snapchata, TikToka. Każdej z tych platform szybko przybywało użytkowników, w końcu okazało się, że na przykład Google zdominował rynek wyszukiwarek, a […]
„Ta książka ma wymiar bardzo osobisty i jest moją bardzo indywidualną opowieścią o rozczarowaniu Kościołem. […] Jestem w Polsce u siebie. Jako obywatel mam prawo oceniać to, co tu się dzieje, mam wręcz obowiązek protestować przeciwko złu, które się w Kościele dzieje”. O swoim stosunku do Kościoła i swojej książce „Wieczne strapienie” mówi prof. Jacek Leociak.
W wymiarze globalnym oddaliśmy prawo do decydowania o akceptowalnych granicach wolności słowa prywatnym podmiotom, nie wiedząc niemal nic o tym, jak podejmowane są te decyzje.
Wydawać by się mogło, że aparat przemocy zapewnił reżimowi stabilność i uciszył opozycję. To błąd. Opozycja aktywnie przygotowuje grunt pod wiosenne starcie z władzą. I to pomimo zamkniętych granic i politycznych prześladowań.
Gdyby mechanizmy rynkowe mogły zadziałać, już by się to wydarzyło. A więc mechanizmy rynkowe nie są właściwą drogą. Drogą jest regulacja. Ostra regulacja. Platformy będą musiały się nagiąć do zasad, które im narzucimy.
„Kobieta i chłopiec” Geerta De Kockerego to wielkoformatowa, intrygująco zilustrowana opowieść o dziecięcych lękach i pułapkach wyobraźni, o powstawaniu irracjonalnych uprzedzeń i stereotypów oraz o samotności osób starszych i stygmatyzacji starości.
Nagrodzony za scenariusz na zeszłorocznym festiwalu w Berlinie film braci D’Innocenzo to groteskowa wizja dorastania na włoskich przedmieściach, w której można dopatrzeć się echa społecznej krytyki Pasoliniego.