Powiedzieć, że przywracanie rzeki mieszkańcom miast jest ważne, to banał. Dziś trzeba czegoś więcej – trzeba umieć stworzyć odpowiednią ofertę, która ich tam przyciągnie. I nie chodzi tylko o ofertę gastronomiczno-rozrywkową.
Chociaż lista wad polskich budżetów partycypacyjnych jest długa, nie należy porzucać związanych z nimi nadziei. Nie można zapomnieć, że wśród dziesiątek pseudobudżetów pojawiło się kilka projektów nie tylko z nazwy „obywatelskich”, które zrealizowano starannie i we współpracy z lokalnymi społecznikami.
W ostatnich tygodniach wiele się mówiło w Warszawie na temat walorów architektonicznych Domu Handlowego „Smyk”, które zostały zasłonięte przez płachtę reklamującą groteskowy i kuriozalny program jednego z polskich programów muzycznych.
Nie chcę pisać kolejnego pochwalnego tekstu, jak to życie rozkwita w Warszawie nad Wisłą. Powstała już wystarczająca ilość artykułów na ten temat. Teraz, kiedy już wszyscy przywykliśmy do tego, że życie miasta w wakacje przenosi się nad rzekę, można by zacząć myśleć nad tym, czego tam jeszcze brakuje. Bo brakuje jeszcze trochę i chyba zdajemy sobie z tego sprawę.
Dla obywatelskiego, miejskiego aktywizmu w Polsce kluczową datą okazał się rok 2010. Wtedy w Poznaniu Stowarzyszenie My-Poznaniacy wraz z zaprzyjaźnionymi społecznikami i działaczami miejskimi postanowiło wziąć odpowiedzialność za miasto i jako komitet wyborczy stanąć do wyborów samorządowych.