„Ziarnko do ziarnka, chwila do chwili – zbierają się, aż nadchodzi moment krytyczny. Zachowajcie cierpliwość i pracujcie na ten moment. Zmiana jest możliwa” – pisze Mikuláš Minář, twórca Miliona Chwil dla Demokracji, największego czeskiego ruchu społecznego w czasach nieliberalnych rządów Andreja Babiša.
Trwa druga tura wyborów prezydenckich w Czechach. Pierwszą turę wygrał generał Petr Pavel, zdobywając 35,4% głosów, a zaraz za nim znalazł się były premier Andrej Babiš.
Jak to się stało, że w kraju głęboko doświadczonym przez autorytarny system i spragnionym praworządności, w czasach demokracji państwem rządzi populista oskarżany o wykorzystywanie funkcji państwowej do umacniania swojego potężnego majątku?
„Fakt, że premier Andrej Babiš wciąż jest członkiem frakcji liberalnej w Parlamencie Europejskim, to przejaw niewyobrażalnej hipokryzji. Emmanuel Macron czy Guy Verhofstadt krytykują Polskę lub Węgry za ich działania, a jednocześnie zasiadają w tej samej grupie z ugrupowaniem Babiša, który pod żadnym względem nie jest lepszy od Kaczyńskiego czy Orbána”, mówi czeski dziennikarz Jakub Patočka.
W drugiej turze wyborów prezydenckich Czesi wybrali Miloša Zemana na drugą pięcioletnią kadencję. Urzędujący prezydent nieznacznie wygrał z nowicjuszem Jirzim Drahoszem. Jak zmieni to czeską politykę?
Andrej Babiš jako premier Czech to ostateczny koniec Grupy Wyszehradzkiej rozumianej jako poważny sojusz polityczny.
Chociaż w przedterminowych wyborach do czeskiej izby niższej najwięcej głosów uzyskali socjaldemokraci, trudno na pierwszy rzut oka wskazać zwycięzców – tym bardziej, że lider partii został dzień po „zwycięstwie” wezwany do ustąpienia z jej kierownictwa.
Odkąd Petr Neczas rozstał się z premierowską teką w Czechach sprawy potoczyły się (jak na lokalne warunki) niemal błyskawicznie. Na panewce spalił w prawdzie prezydencki plan kierowania państwem z tylnego siedzenia, przy pomocy wyszykowanego na szefa rządu Jiřiego Rusnoka – jego gabinet nie uzyskał wotum zaufania Niższej Izby czeskiego parlamentu.