Ekranizacja prozy Balzaca to przenikliwa diagnoza naszych czasów – zarówno demonicznych ambicji, jak i przemysłu mediów, które nie tyle relacjonują, co tworzą rzeczywistość.
Kim byli ludzie, którzy wdrapali się na najwyższy szczebel politycznej drabiny PRL? Jerzy Eisler pisze o nich bez wybielania, unikając jednocześnie haseł w poetyce: „żydowskie wilkołaki z UB”.
Polityczna historia III RP, którą w „Po południu” i „Czasie gniewu” rekonstruuje Robert Krasowski, nie jest dziełem na miarę Machiavellowskiego „Księcia”, jak chcieliby niektórzy. Trzeba je czytać jako to, czym są, a więc pogłębioną publicystykę na temat wydarzeń i postaci, które wkrótce przestaną nas ekscytować.
Intelektualnym patronem Roberta Krasowskiego jest bez wątpienia Machiavelli. Podobnie jak u Florentyńczyka w drugim tomie historii III RP mamy do czynienia z autonomią polityki oraz fascynacją polityczną przemocą. „Czas gniewu” to analiza bardzo trzeźwa i jednocześnie najlepszy opis historii politycznej współczesnej Polski.
Pisząc swoją historię III Rzeczpospolitej Robert Krasowski patrzy na nią oczami realisty, oddzielającego politykę od moralności. O ile jednak w „Po południu”, pierwszym tomie trylogii, taki sposób rozumienia wydarzeń był zaskakująco świeży, o tyle w przypadku „Czasu gniewu” język Realpolitik przestaje wystarczać.
Krzysztof Iszkowski Dodatni bilans Urbana Wstyd się przyznać, ale kiedy miałem 8 lat retransmisje wtorkowych spotkań rzecznika rządu z zagranicznymi dziennikarzami były moim ulubionym programem telewizyjnym. Jerzy Urban był mniej moralizatorski od Misia Uszatka i bardziej sympatyczny od generała Jaruzelskiego, który do dziś łączy w jednej osobie trzy paskudne cechy: stalinowską trwogę, wojskowy dryl i […]
Szanowni Państwo, kontynuujemy temat o polskiej modernizacji, który rozpoczęliśmy tydzień temu tekstami Andrzeja Szahaja, Roberta Krasowskiego, Anny Mazgal oraz Kamila Kamińskiego. Przypomnijmy: w ubiegłym tygodniu Andrzej Szahaj krytykował dotychczasową polską modernizację, twierdząc, że najwyższy czas, by Polacy ożywili swoją wrażliwość lewicową. Robert Krasowski powrócił do swojego hasła „ciepłej wody w kranie”, tłumacząc, skąd bierze się […]
Szanowni Państwo, od kołyski słyszymy kolorowe bajki o modernizacji. „Sytuacja w ojczyźnie musi się poprawić”, „nie może nie być lepiej”, „liczmy na siebie”, „żądajmy od państwa”…Slogany, pod którymi kryją się nasze sny o unowocześnieniu, dotyczą najróżniejszych obszarów naszego życia. Czego jednak oczekujemy? Czy tylko„ciepłej wody w kranach” – jak w swoim głośnym tekście napisał kiedyś […]