Nie tylko w Polsce tegoroczny wrzesień upływa pod znakiem dyskusji o nowych podstawach programowych, również w Chinach dzieci z pierwszych klas podstawówek i gimnazjów dostają do rąk świeże podręczniki dostosowane do aktualnej wizji kształcenia nowych pokoleń.
Wypadki, klęski naturalne, protesty i polityczne rozruchy – te na pozór niepowiązane ze sobą zjawiska w oczach chińskiej administracji należą do wspólnej kategorii „nagłych wydarzeń”. I jako takie spotykają się z podobnym schematem reakcji władz, w którym priorytetem niekoniecznie jest to, czego moglibyśmy się spodziewać.
Chociaż dla rządu w Pekinie Ukraina to coraz ważniejszy partner handlowy, chińskie władze inwazji na Krym najprawdopodobniej nie potępią, bo zbyt wiele łączy je Rosją.
Synowska cnota przejawia się na wiele sposobów. Stulecie urodzin zmarłego ojca można uczcić spaleniem na grobie papierowych pieniędzy i chluśnięciem wódki, ale można też zorganizować wspominkowe sympozjum, wydać biografię, nakręcić film, założyć izbę pamięci czy wypuścić znaczki pocztowe z wizerunkiem szanownego przodka.
Łukasz Sarek Między integracją a mocarstwowością Rola Chin w świecie wzrasta, ale wraz z nią rosną nie tylko oczekiwania, lecz także obawy ze strony innych państw. Zagraniczni obserwatorzy od lat próbują zajrzeć za zasłonę skrywającą motywy, cele i priorytety, którymi kierują się chińscy politycy. Chcieliby dowiedzieć się, jakie są mechanizmy podejmowania decyzji i które […]
Katarzyna Sarek O chińskim modelu władania Historia Chin ocieka krwią. Zdradzieccy regenci, bezwzględne cesarzowe, zawistne rodzeństwo cesarza, koterie eunuchów i potężne rody arystokratyczne – wszyscy bezpardonowo walczyli o smoczy tron. Konkurentów duszono w kołysce, obcinano im głowy, wrzucano do studni czy rozrywano końmi. Co prawda, według oficjalnej ideologii, władza w Chinach miała być oparta na […]
Szanowni Państwo, po latach medialnej dominacji „sinofobów”, gorąco piętnujących okupację Tybetu, łamanie praw człowieka i niewolniczą pracę za miskę ryżu, do głosu doszli „sinoentuzjaści”, wynoszący pod niebiosa chińską drogę rozwoju i gotujący się na nadejście „pax sinica”. W dyskursie giną rzeczowe, obiektywne głosy, których potrzebujemy najbardziej – pozbawione tak zacietrzewienia, jak i serwilizmu. O Chinach […]
Podpisane w grudniu 2011 r. w Pekinie przez prezydentów Polski i Chińskiej Republiki Ludowej wspólne oświadczenie w sprawie ustanowienia partnerskich stosunków strategicznych to deklaracja, która ma istotne znaczenie zarówno symboliczne, jak i praktyczne. Chiny, wraz z rosnącą pozycją kraju w gospodarce światowej, szukają swojego miejsca w różnych częściach globalnej rzeczywistości. Inicjator polityki otwarcia Chin, Deng Xiaoping, akcentując konieczność stopniowego, wyważonego wprowadzania reform, mówił, że „przechodząc przez rzekę, trzeba czuć kamienie pod stopami”.